2010.02.10 – PIT 2009: Ulga rehabilitacyjna

Osoby niepełnosprawne mogą korzystać z podatkowej ulgi rehabilitacyjnej. Odpisują ją od dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym. Ulga obejmuje całą masę przeróżnych wydatków, które mają ułatwić funkcjonowanie osobie niepełnosprawnej.

I tak w ramach ulgi od dochodu rocznego za 2009 r. odpisać można wydatki na:
opłacenie przewodników osób niewidomych I i II grupy inwalidztwa oraz osób z niepełnosprawnością narządu ruchu zaliczonych do I grupy inwalidztwa – od dochodu uzyskanego w tym roku można odliczyć do 2280 zł;

utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika – odliczenie również do 2280 zł;
używanie samochodu osobowego (stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej) na potrzeby związane z przejazdem na zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne. (Uwaga! Dotyczy osób zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne do lat 16) – do 2280 zł.
Osoba niepełnosprawna może także odliczyć swoje wydatki na zakup leków, które zgodnie z zaleceniem lekarza stosowała stale lub czasowo. W rozliczeniu za 2009 r. odliczenie to dotyczy tylko nadwyżki wydatków ponad kwotę 100 zł miesięcznie (nie ma górnego limitu). Oznacza to, że niepełnosprawny, który na leki wydawał np. 250 zł miesięcznie, do odliczenia ma 150 zł (za każdy miesiąc) – to różnica między kwotą wydatkowaną na lekarstwa a limitem ulgi.
Ważne! Większość kategorii odliczeń adresowanych do osób niepełnosprawnych nie ma jednak limitów. Oznacza to, że ulga obejmuje cały wydatek, który poszedł na:
adaptację i wyposażenie mieszkań i budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Chodzi tu m.in. o wydatki związane z usuwaniem barier architektonicznych, budowę podjazdów dla osób na wózkach, poszerzanie drzwi, likwidację progów, wyburzanie ścian działowych, założenie okien zamykanych z niskiego poziomu, położenie terakoty antypoślizgowej, likwidację wanny i założenie brodzika ze specjalnym siedziskiem dla osób niepełnosprawnych ruchowo, założenie "wiszącego sedesu" oraz umywalki bez nogi umożliwiające swobodne podjechanie wózkiem, montaż wszelkiego rodzaju uchwytów, specjalnych baterii dla osób z niesprawnymi dłońmi, montaż opuszczanych szafek oraz przesuwanych drzwi itd. Tu uwaga! Mogą być problemy z odliczeniem wydatków na zakup urządzeń powszechnie stosowanych i niemających związku z konkretnym schorzeniem niepełnosprawnego, np. lodówki czy telewizora;
przystosowanie pojazdów mechanicznych. Niestety, nie można odliczyć wydatków na zakup nowego samochodu fabrycznie przystosowanego do potrzeb niepełnosprawnych – czyli samochodu w wersji inwalidzkiej. Można natomiast odliczyć koszty montażu tzw. oprzyrządowania inwalidzkiego do samochodu oraz zabezpieczenia progów samochodu przed zniszczeniem przez wózek;
zakup i naprawę sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych. Chodzi m.in. o wszelkiego rodzaju przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze i sprzęt rehabilitacyjny, a więc wózki i części do nich, kule, protezy, obuwie ortopedyczne, aparaty słuchowe, okulary, laski, chodziki, materace i poduszki przeciwodleżynowe, chwytaki, a także urządzenia ułatwiające komunikowanie się, np. telefony dla osób mających kłopoty z przemieszczaniem się;
zakup wydawnictw i materiałów szkoleniowych (książki, broszury, kasety audio i wideo dotyczące np. metod usprawniania);
odpłatność za pobyt na turnusie rehabilitacyjnym;
odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno–opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne;
opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy inwalidztwa;
opłacanie tłumacza języka migowego;
kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 lat;
odpłatny, konieczny przewóz na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne (w?przypadku "zwykłych" osób niepełnosprawnych dotyczy to przejazdu karetką transportu sanitarnego, natomiast w przypadku osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa oraz dzieci niepełnosprawnych do lat 16 także innymi środkami transportu);
odpłatne przejazdy środkami transportu publicznego (np. pociągiem czy autobusem) związane z pobytem na turnusie rehabilitacyjnym, w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych. Odliczone mogą być także wydatki na takie przejazdy na kolonie i obozy dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz dzieci osób niepełnosprawnych, które nie ukończyły 25 lat.
Trzeba jednak pamiętać, że wykorzystanie ulgi rehabilitacyjnej obwarowane jest kilkoma warunkami.
Po pierwsze, aby skorzystać z odliczeń wydatków na rehabilitację, trzeba posiadać jeden z poniższych dokumentów:
- orzeczenie o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności;

- decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy albo rentę szkoleniową;
- orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 lat.
Ponadto wydatki na cele rehabilitacyjne, jeśli mają być odliczone, muszą być udokumentowane. Chodzi o różnego rodzaju dowody poniesienia tych wydatków, a więc rachunki, faktury czy bilety (w przypadku przejazdu środkami transportu publicznego, np. na turnus rehabilitacyjno-usprawniający).
Nie trzeba jednak dokumentować wydatków na:
- opłacenie przewodników osób niewidomych;
- utrzymanie przez osoby niewidome psa przewodnika;
- używanie samochodu osobowego stanowiącego własność osoby niepełnosprawnej.
Z odliczeń wydatków rehabilitacyjnych mogą korzystać podatnicy, na których utrzymaniu pozostają niepełnosprawni: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeń-stwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe. Jest jednak warunek – dochody tych osób niepełnosprawnych w roku podatkowym nie mogą przekraczać 9120 zł.
I jeszcze jedno. W ramach ulgi rehabilitacyjnej nie można odliczać wydatków, które zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Jeśli były częściowo finansowane z tych funduszy, to w ramach ulgi odlicza się różnicę pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą dofinansowania.

źródło: wyborcza.biz