274 programy edukacji dla osób z niepełnosprawnością na poziomie wyższym istnieje w USA. W Polsce?

październik 4, 2019 by
Kategoria: Edukacja

149 z nich są programami włączającymi w ramach 4 letnich collegów i uniwersytetów. Jest to efekt the Higher Education Opportunity Act z 2008 roku, czyli z przed 11 lat, pozwalający na osobom z niepełnosprawnością intelektualną na otrzymanie wparcia stypendialnego państwa. W Polsce….nie ma czegoś takiego.

Od Thomasa dostałem ten artykuł:https://diverseeducation.com/article/154772/

image

W wolnym tłumaczeniu tytuł tego opracowania brzmi:

Modelowy dostęp: w jaki sposób uczniowie z niepełnosprawnością intelektualną mogą ulepszyć szkolnictwo wyższe.

Autorka Dr. Pepper Stetler ma córkę z zespołem Downa. W jej artykule, profesora historii sztuki pojawia się kilka ciekawych wątków, które według mnie warto prześledzić.

1.”Kwestionują tradycyjne poglądy na temat celu uczelni i komu mają służyć szkolnictwo wyższe…Dla wielu uniwersytet stanowi kontekst zdefiniowany przez wykluczenie, służąc stosunkowo małej i uprzywilejowanej populacji.”

Zdanie to odnosi się do pryncypiów, czyli czy osoba niepełnosprawna ma swoje miejsce w szkolnictwie wyższym, czy też nie. Jak się okazuje, ich pojawienie się w systemie edukacji potrafi przewrócić dotychczasowe zasady…czy właściwe, czy teraźniejsze?

2.”Programy dla studentów z niepełnosprawnością intelektualną często mają alternatywny proces rekrutacji, w którym wyraźne pragnienie pójścia na studia, życia bardziej niezależnego i otwartych horyzontów zatrudnienia ma ogromne znaczenie. Najczęściej programy uniwersyteckie z włączeniem zapewniają program wynagradzający bez stopnia naukowego, a wiele z nich oferuje raczej certyfikat niż dyplom. Bardziej elastyczny kurs i wymagania GPA dają studentom niepełnosprawnym intelektualnie możliwość dokładnego przemyślenia tego, co chcą zyskać na studiach. Najlepsze programy dają tym studentom dostęp do dowolnego kursu w biuletynie uniwersyteckim i odpowiednich zasobów, w tym doradców i mentorów rówieśniczych, aby odnieść sukces na własnych warunkach. W tym modelu widzę radykalne i mile widziane przejście do większego zaangażowania i celu – mniejszej troski o punkty procentowe oceny i więcej refleksji na temat tego, co uczenie się oznacza dla ich życia. Innymi słowy, możliwe jest, że studenci z niepełnosprawnością intelektualną są uczniami, których od zawsze chciałam.”

Z perspektywy profesora to znamienne słowa. Uczeń który chce się uczyć dla siebie, dla swojego rozwoju, a nie dla procentów lub musu, jest najmilej widzianym studentem, bo on chce. Dzisiejsze programy umożliwiają w USA takie dostosowanie programowe, że student z ZD może wybrać sobie przedmioty w ramach swojej specjalizacji, a nie w ramach tego co musi! Dla niego i jego mentora, profesora, nauczyciela jest to inny wymiar edukacyjny.

3.”W 2019 r. 56% studentów, którzy ukończyli program w poprzednim roku, miało zintegrowane zatrudnienie w ciągu 90 dni od zakończenia. Chociaż umiejętności nabyte na studiach z pewnością przyczyniają się do tego sukcesu, wyobrażam sobie, że wynika to również ze znaczących interakcji z rówieśnikami podczas studiów. Programy integracyjne mogą uczyć wszystkich uczniów o umiejętnościach i zasobach grupy ludzi, którzy zbyt długo byli odizolowani od społeczności społecznych, zawodowych i akademickich.”

Bycie częścią społeczności lokalnej bez pracy w ramach niej nie jest możliwe. Tego typu programy edukacyjne dają szansę na pracę, która łączy ludzi z niepełnosprawnością i ich sąsiadami, rówieśnikami, po prostu ludźmi. Stają się częścią czegoś, a nie odizolowaną wyspą.

4.”Po ukończeniu kursu student z niepełnosprawnością intelektualną będzie uprawniony do prowadzenia zajęć w następnym semestrze z profesorem. Nie wyobrażam sobie mocniejszego stwierdzenia o miejscu osób niepełnosprawnych intelektualnie w szkolnictwie wyższym. Chociaż korzyści płynące z college’u dla studentów są jasne, to, jak można je poprawić poprzez włączenie i dostęp, jest równie ekscytującym pytaniem do rozważenia.”

Zgadzam się z autorką tego zdania. Włączenie osób z niepełnosprawnością intelektualną nie może polegać tylko na ich pobycie w szkole, ale musi wywierać na nich wpływ przez zaangażowanie. Dla szkoły jest to czas na zmiany, poszukiwania nowych wartości edukacyjnych, może to zmieniać cały system.

Czy powinienem dodać coś w kontekście naszego kraju, naszego myślenia? Szkoda, że jest tak negatywne.

Wyraź swoją opinię

Powiedz nam co myślisz...