Być czy nie być … akceptowanym?

Teresa … zaskoczyła mnie dzisiejszym tematem, ba jeszcze bardziej mnie zaskoczyła jak to napisała.

Autor: Teresa Cody

Wpis numer: 23            Data: 10 wrzesień 2010

Tytuł: Być czy nie być…akceptowanym?

W jakiś sposób ZD “wpadł“ w problem akceptacji.  Jedynym naszym celem wydaje się być aby nasze dzieci i dorośli z ZD  byli akceptowani. Może osoba z ZD chciałaby jednak, abyśmy my popracowali nad jej funkcjonowaniem mocniej. Wiem, że mój syn uwielbia, gdy on coś z łatwością sobie przypomni. Jest to niezłe, że on może wykonywać pewne czynności z łatwością każdego dnia. Np. on nosi spodnie, bo po prostu je chce, gdyż może sam zapiąć guzik i zamek. Bez tej umiejętności byłby zmuszony do ubierania jakiś elastycznych “rajtuz”.

W tym temacie mogę powiedzieć, że Neal ubiera się sam. Sam przygotowuje swoje jedzenie włącznie z mięsem i wędlinami. Trochę to kłopotliwe … masz 13 lat i Twoja mama musi przygotowywać Tobie jedzenie.

Jego artykulacja i zdolność do komunikacji jest dość dobra, tak że może sam zamówić posiłek w restauracji. Przepraszam pospieszyłam się. Z powrotem! To powinno brzmieć tak: ON SAM PRZECZYTA MENU I NASTĘPNIE PODEJMIE DECYZJĘ, CO CHCE ZAMÓWIĆ!

NEAL MOŻE POWIEDZIEĆ MI, CO WYDARZYŁO SIĘ W SZKOLE! Wydaje się to być  łatwe, ale nie było dla niego!

NEAL MOŻE OKREŚLIĆ CZAS! Niezłe, a te rzeczy dają mu NIEZALEŻNOŚĆ, WOLNOŚĆ I AKCEPTACJĘ!