Bardzo ciekawy projekt modowy ma miejsce w Izraelu. Dziewczyny oczywiście pokazały świetne kreacje, stylizacje jak w boutique. Nawiązując tym projektem do tego co dzieje się w USA. Fajne bardzo mi się spodobało. I wszystko by wspierać integrację, coś tak nietypowego w Polsce.

Pamiętam ostatnie zdjęcia Ingi…i była wciąż “małą dziewczynką”. Dziś widać jak mocno się już zmienia.

Nowa Zelandia kraj który mnie zaskoczył. Oglądam ten film po raz chyba 10-ty i nie wierzę…cały kraj składa życzenia urodzinowe osobie z zespołem Downa. Czy nie jest to coś lepszego, od tego co mamy w Polsce?!

Filipa poznałem 7 lat…choć go nie widziałem. “Widuję” go dość często, wciąż jesteśmy blisko. Jednak to mija już 7 lat…

Kiedyś 10 lat temu, jak do Tereni, wielu rodziców mówiło Ciocia, brzmiało mi to nieco infantylnie. Nie wiedziałem, czy i dlaczego. Dzisiaj jak dostaję zdjęcia dla wujka Jarka, to brzmi to dla mnie niezwykle ciepło i radośnie. Jestem wdzięczny za te wszystkie Wasze zdjęcia i dumny z Was…

Jestem pełen podziwu dla umiejętności Jaśka Miłki z Poznania. Jak zobaczyłem te zdjęcia,zrobiło to na mnie duże wrażenie.

Zobaczyłem ten film, który “portretuje” taniec osób z zespołem Downa. Taniec jest kwestią pierwszorzędną, myślenie dopiero potem. Stwierdzenie Samuela Beckett’a wpisuje się w ten projekt pierwszorzędnie. Polecam SZTUKĘ!

Dostałem tego newsa od Thomasa. Dawno takiego projektu nie widziałem i nie słyszałem. Zajefajne!

To są moje ulubione historie pokazujące, że świat jednak daje pewne dobre możliwości. Nie trzeba tutaj zbyt wiele nawet pisać, wystarczy te zestawienie: osoba z zespołem Downa, ma 62 lata, pracuje przez ostatnie 33 lata w McDonald’s, teraz jako oddany pracownik, Daniel Lybrink, jest w świetle jupiterów żegnany, gdyż przechodzi na emeryturę. Wspaniałe.

Chyba każdy z nas taka sytuację, jaką uchwyciła Jadzie. Tempo reakcji musi być natychmiastowe, bo może być już za późno

Podziwiam, patrzę jak szybko rosną te nasze dzieci, które “poznałem” jeszcze gdy były w brzuchu mam. Rosną, zaczynają juz się stawiać, choć są tak małe.

Siedziałem w tym samym miejscu, co Olivia w sali plenarnej ONZ. Patrzyłem jak ona przed siebie, chcąc by percepcja osób z zespołem Downa się zmieniała. Nic tak nie zmienia jak właśnie takie wystąpienia jak Olivii, która mówi jak Świat źle postrzega osoby z zespołem Downa, jak mało im daje szans. Ona to mówi, że chce […]

Nie ma bardziej optymistycznej wersji od takiej jak właśnie ta. Zadowolonego Rajdowca!

Mikayla Holmgren jest Wam z pewnością znana. W roku 2014 wygrała konkurs tańca i o niej pisałem. Dziś zaczyna kolejną przygodę w jej życiu. Startuje w konkursie MISS Minesoty.

W dużej mierze nie rozumiem, co mówią osoby z zespołem Downa na tych filmach z Brazylii. Jednak oglądam, podziwiam jak świetnie się odnajdują w swojej rzeczywistości, co osiągają i jak z pasją opowiadają o tym co czują.

Czasami boję się tego słowa: WUJEK. Gorzej, gdy czasami dostaję pozdrowienia zatytułowane: DLA “TATY” JARKA. Dobrze, że moja wspaniała żona to rozumie i wybacza mi te historie.

Niezwykłe ale prawdziwe. Jacob Ballantyne postanowił napisać sztukę, która ma być komedią opartą na komedii filmowej z 2003 roku, która w Polsce była wyświetlana pod tytułem FAŁSZYWA DWUNASTKA.

Myślałem, że nie będzie tego, a jednak jest. Reklama w jednym z najważniejszych okresach zakupowych-świątecznych. Popatrzcie na tą historię, w końcu warto by to samo robić w Polsce.

Poznaliśmy się już ponad 7,5,4 miesięcy temu. Za każdym razem był ten sam powód: JESTEM W CIĄŻY. BĘDĘ MIEĆ DZIECKO Z ZESPOŁEM DOWNA. Wszystkie już urodziłyście i to jest fantastyczne!

Trochę Pani Paulina z Kauflandu mnie zaskoczyła dziś. Gdyby była w moim wieku…nie zaskoczyło by mnie takie myślenie, ale jest w wieku mojego najstarszego syna.