Skończył się rok szkolny w wielu krajach. Stało się to powodem by podsumować, które programy przygotowane na iPada/komputer okazały się być najlepsze w tych czasach i najlepiej dostosowane do potrzeb. Nie jest to łatwe.

Dostałem kilka zdjęć z zakończenia tego nietypowe roku szkolnego. Wszyscy podkreślacie jak wiele znaczyli tutaj nauczyciele i mnie to cieszy, że rozumiecie ich rolę. W tym tygodniu poświęcę więcej czasu szkole jaką mamy w Polsce.

Zosia świetnie znajduje się w samogłoskach w autorskim zestawie SŁÓWEK przygotowanym do czytania. Jak zwykle buduje mnie to …ale tak sobie przypomniałem, że to już jest 8 lat jak się znamy i kolejne generacje dzieci z zespołem Downa uczą się czytać ze SŁÓWKAMI.

Ameryka jaka jest, taka jest, ale program edukacji osób niepełnosprawnych w ramach collegów trwa i się rozwija w najlepsze. Znów mamy wysyp wręcz osób z ZD, które dostały się na takie programy edukacji specjalizowanej dla nich w ramach edukacji na poziomie college’u. Ten przypadek szczególnie zwrócił moją uwagę.

“Jaś widzi muchomory! Jaś widzi…borowik.” jak to zobaczyłem i usłyszałem to buty spadły mi od razu, gdyż słowa skrajnie trudne, a Tobiasz daje rady i świetnie opowiada. Podziwiam. Gratuluję Tobiemu Mistrzowi i Jadzi.

To jest kolejny sezon takich maili, tweetów, newsów w USA. Żal tylko ściska, że tam to jest możliwe, a u nas to tylko piękna teoria.

O tym jak Jadzie uczy i jak Tobiaszek na to reaguje śpiewająco chyba już wiecie. Dla mnie jest to pokaz jak dużo można osiągnąć po prostu śpiewająco ucząc się wszystkiego. Gratuluję Jadziu!

Oglądam, oglądam i jestem pełen uznania dla osiągnięć Adasia w matematyce i liczeniu. Wczoraj pokazałem Wam jak świetnie znajduje się w czasopismach, dzisiaj liczenie.  Świetne po prostu i jak on to czuje!

Po opublikowaniu wpisu kończącego DOWN the road, otrzymałem 4 maile z radami od rodziców już dorosłych osób z ZD: 43 lata, 38 lat, 36 lat, 29 lat. Oto wnioski z ich życia.

Padło to na koniec…opinie rodziców o tym, co było najważniejszym imperatywem w wychowaniu dziecka z zespołem Downa. Pamiętajcie ich dzieci urodziły się 30 lat temu i dawniej.

Dzięki mojej żonie, musiałem się zastanowić nad jednym faktem? Czego Janek nie umie powiedzieć i dlaczego? Czy to jest typowe dla wszystkich, czy tylko u Janka?

Dostałem komentarz dotyczący motywowania dziecka niepełnosprawnego do robienia czegoś w oparciu o przykład zaburzonego dziecka autystycznego. Mam tutaj kilka wskazówek i przedstawię je DOSŁOWNIE.

“Hey Babe!” cześć mała i człowiekowi z rana opada szczęka. Na początku próbowałem korygować to, ale zacząłem się zastanawiać głębiej i przestałem.

Wiem, że to piszę po raz kolejny, ale MUSZĘ: pamiętajcie każda zmiana może dać efekt o jakim nie myśleliście, o którym nawet nie marzyliście…tylko trzeba umieć to wykorzystać.

Zdalne lekcje stają się kluczowe dla wszystkich dzieci. Przysyłacie informacje jak Wam idzie i systemowo idzie świetnie! Tutaj przykład Rysia, polecam i dziękuję za ich podesłanie.

Tobiaszek jak każde dziecko jest uparty. Jadzia zatem musi jak każda mama umieć tą sytuację wykorzystać. Co najbardziej lubią nasze dzieci? Jeść. I to jest motywacja, warto to stosować, bo najlepszą nagrodą może być po prostu deserek.

Syn mnie uwiódł swoją mądrością. Siedzieliśmy odrabialiśmy karty jakie dostał od jego WSPANIAŁYCH NAUCZYCIELI.

To jest element często nie do uchwycenia “zdjęciem”. Jest jednak elementem, który wszyscy-my rodzice, doświadczamy skrajnie.

To nie jest tak, że wszystko jest złe co robimy. Musimy zdawać sobie sprawę, że wychowanie dziecka z ZD to wykorzystanie jego silnych stron w sposób skrajny i czas. jeżeli to weźmiemy pod uwagę, to powoli wszystkiego można nauczyć. Dobre początki poniżej za co dziękuję Marioli, bo można.

Dziecko się rodzi. Ma rehabilitację tylko z dorosłymi. Traci dzieciństwo i wzorce. Nie uczy się od dzieci, tylko od dorosłych jak żyć. My dorośli chcemy kompensować jego niepełnosprawność, choć ono samo nie jest świadomego tego, bo sięga, widzi, ludzie wokół niego biegają, za niego robią wszystko. Tak my rodzice kształtujemy bachora, który daje do wiwatu…bo […]