Jasiek na jesieni doznał tak dużego regresu w matematyce, że edukację w tym zakresie trzeba było zacząć od nowa. Wróciliśmy do pomysłów z Gdańska i z EDSA dotyczących numiconu.

Powiem szczerze pytanie jest tak horyzontalnie szerokie że zajmę się tym o czym najwięcej z żoną i lekarzami rozmawiałem.

To kolejna osoba z ZD w USA odnosząca sukcesy w edukacji masowej. jej wynik jest naprawdę bardzo dobry…ale ja chcę odnieść się tylko do tego co powiedziała jej mama:”Jeżeli jesteś rodzicem dziecka z ZD, powinieneś dać mu szansę na edukację z innymi dziećmi”.

Wyrzucenie dzieci niepełnosprawnych ze szkoły jest celowym działaniem Państwa, rządu, partii rządzącej, którzy to obecnie w imię swoich programów wyrzuca je ze szkół. Na kongresie w GLASGOW słychać było zdecydowane nie dla takiego podejścia!

Jak oglądałem te filmik Jadzi to zrobiły na mnie wrażenie, także pomysłowość warta zwrócenia uwagi. Ja dziękuję i gratuluję.

Czytając ostatnio na temat gier komputerowych i ich wsparciu dla osób z chorobą Alzheimera, ze zdziwieniem natrafiłem na artykuł poświęcony ulubionej grze Jaśka o nazwie Sonic i zaskoczyło mnie, jakie wnioski są wyciągane.

Pytanie powinno być troszeczkę inaczej zbudowane: na jakiej podstawie dyrektorzy szkół, rodzice zdrowi, gdy nie chcą osób niepełnosprawnych w szkole, działają? Rozporządzenie z marca 2017 roku dopuszcza taką sytuację i jest to zmiana w stosunku do prawa wcześniej obowiązującego. Nie chcę pisać o tym precyzyjnie, by nie przedstawiać “technologii” dla innych chętnych do skorzystania z […]

Czekałem na ten moment i zacznę ten wpis od powtórzenia tego zdania: jak chcesz wiedzieć jak w danym kraju się żyje zobacz jak traktują osoby niepełnosprawne.

Pytacie się jakie gry matematyczne mogę polecić. na stronie kilka na pewno znajdziecie, a dziś kolejna strona, która oferuje wiele ciekawych propozycji w tym numicon

To jest najnowszy projekt z Niemiec uczący matematyki. Biorąc pod uwagę jego nowoczesność ma szansę być podstawowym narzędziem uczącym matematyki osoby z zespołem Downa…tym bardziej, że w tym kraju numicon nie zaistniał.

Życie, wymogi jakie się mu stawia i ciągłe ćwiczenia fizyczne….często powtarzam w domu, że zespół Downa to taki “sport” który wymaga stałych treningów. Mniej istotne jest to co to będzie, bardziej istotne czy się to powtarza, jak wpływa to na dziecko i czy to lubi.

Piszecie do mnie: “Jarek co mam zrobić, jak szkoła masowa nie chce przyjąć nasze dzieci do szkoły tłumacząc się koniecznością zajęć na 2-3 zmiany?” albo “Czy szkoła może odmówić przyjęcia dziecka z zespołem Downa? Dyrektor wskazuje , że przepisy są sprzeczne i nie może przyjąć dziecka.”

Bardzo trudne pytanie, bo nie wiem czy mam odnieść się do nauczycieli, przedmiotów, czy w ogóle szkoły?

Zespół Downa jest z jednej strony przeciwieństwem autyzmu, z drugiej strony uzupełnieniem. Wszystko zależy od cech i specyfiki danej osoby.

Jak najwcześniej, tam gdzie go chcą i tam gdzie będzie mogło uczyć się od rówieśników, a oni od niego.

Nie umiem dziękować tak jak powinienem to zrobić, zatem krótkie zdanie: gdyby nie nauczyciele, nie byłoby edukacji i pomysłów na jej dalszy ciąg. Dziękuję Wam na koniec III klasy.

Minął rok szkolny, wiemy jak działa reforma o której Jarek przekonywał mnie, że będzie wspaniała, tylko trzeba dać czasu. Otóż, gdyby nie szkoły, dyrektorzy, nauczyciele, ta reforma zniszczyłaby to co do tej pory uzyskaliśmy już w tym roku. Za dużo w niej polityki, politycznej propagandy…a na koniec dnia ograniczono dojazdy do szkoły, zmniejszono liczbę godzin […]

To jest coś co uległo głębokiej przemianie. Jasiek w domu jest w stanie prowadzić dialog, komunikatywny. Do tej pory nie było to możliwe i tylko dzięki temu, że jest Kamil … w domu nie musiał się wysilać. Gdyby nie szkoła, rówieśnicy, oczywiście logopedzi, nauczyciele…nie byłoby tego. KOMUNIKACJA to mechanizm wymiany informacji. Szkoła tego wymaga, wymusza […]

Od kilku lat wciąż się zastanawiam, czy to dojrzałość społeczna, emocje nie są największym wrogiem edukacji w systemie integracyjnym. Różnica między każdym dzieckiem jest tutaj na tym etapie wciąż duża, a jak się doda do tego dysfunkcje to się ona po prostu kolosalnie rozjeżdża.

To co dzieli dzieci w III klasie to zainteresowania, każde ma inne. To co je łączy, to współdzielenie się nimi, umiejętność opowiadania, możliwość ich pokazania…szansa na podziw.