Za nami cztery wejścia w tym zimowe. Pozostało to piąte zielonym szlakiem od Leśniczówki Stańcowa przez Pański Chodnik by móc powiedzieć, że weszliśmy na Babią każdym szlakiem wejściowym. Postanowiliśmy się z nim zmierzyć. Dla chłopców by ich trochę wykończyć, dla mnie by przeżyć. Szlak jest tylko do góry, jak się patrzyło na mapę, ani chwili […]

Najlepszy, najtrudniejszy, najciekawszy szlak na Ślężę wiedzie przez Skalną. Tego już jestem pewny. Chcesz przejść przez skalne występy, skalną perć, mocno pod górę jak tylko w wysokich górach, to tylko tamtędy.

Śnieżka dla mnie obok Babiej Góry to najbardziej nieprzewidywalna góra w Polsce ze względu na pogodę. Z tego też powodu najbardziej wymagająca. Jest też najbardziej wybitną górą w Polsce. Z tych to powodów, nam się już zdarzyło wracać. Z drugiej strony nie ma piękniejszego szczytu zimą w naszych Sudetach. Jak na Śnieżkę to tylko zimą, […]

Nasze najlepsze góry to Góry Suche. Jak nam źle, jak pogoda jest do kitu, to idziemy tam. Zeszliśmy je prawie całe, z wyjątkiem tej części poniżej Głuszycy w kierunku na Tłumaczów, która niby należy do nich i niby nie należy…my chcieliśmy potwierdzić, że jednak należy do nich. Chmura, zimno –5C, ni to to śnieg, ni […]

Pod latarnią najciemniej. 45 km od domu i tam się przejeżdża jadąc w góry, ale się nie zatrzymuje. No i była paskudna pogoda, nie było gdzie jechać i kiedyś to zrobiliśmy, całkiem niedawno.

Gdyby te kilka lat temu, ktoś mi powiedział, że będę tak odważny by w zamieci iść na “skróty” na Śnieżnik, to bym powiedział, że żona by na to nie pozwoliła, po prostu. Ale to pikuś. Gdybym te kilka lat temu powiedział, że to moja wspaniała żona powiedziała, że idziemy na spacer na Śnieżnik i to […]

Tydzień temu padliśmy w zachwyt odwiedzając najdziksze, najbardziej puste regiony Dolnego Śląska…to było wow i wow! Spadł śnieg miał wiać wiatr…więc w Góry Orlickie na Pańską Górę, jakoś tak naturalnie, bez dyskusji, wybór był oczywisty.

Zachciało nam się spaceru po chorobie. Padło na Orlicę przez/na dwie wieże. Oczywiście wyszło fantastycznie i już mam swojego faworyta na wejście na Orlicę od “samego dna”. Tylko nie był to spacerek.

My to wiemy. Jeżeli nam jest źle, jesteśmy zmęczeni idziemy w góry, tam nie ma nieszczęścia. Jeżeli góry w tych złych dniach, to tylko Góry Suche, nasze najlepsze.

Dostaję zdjęcia od Tani, która jest już na granicy z Rumunią. Patrzę na te góry i wiem jak wiele jest jeszcze dla nas do zdobycia…razem.

Tam nas jeszcze nie było…ale będziemy choć przez chwilkę kiedyś z naszymi przyjaciółmi. Góry…i tylko pokoju brak. Wspieramy Was Ukraino!

Na tym szlaku jeszcze nas nie było, bo za blisko, za nisko…i jak zwykle, to co na końcu zrobiło największe wrażenie! Miał być spacerek w okolicy i zrobiło się z tego ponad 11 km wycieczki, 535 m przewyższenia  i to całkiem wysoko, ale było pięknie. Szkoda, że tak późno odkryte!

Beskid Wyspowy nas przekonał. Szukaliśmy kolejnych gór na których nie byliśmy bo warto. Jak zwykle okazało się, że to co najfajniejsze jest pod nosem. Szczebel, którego zboczami przejeżdża  jadąc w Tatry zdecydowana większość z nas, został w końcu odkryty i żałujemy, że tak późno.

Beskid Wyspowy umie zaskakiwać. Każda góra ma coś unikatowego w sobie. Każdy może coś dla siebie znaleźć.

Jasień to góra w Beskidzie Wyspowym. W lecie krótka i szybka wędrówka. W zimie…mieliśmy to sprawdzić na własnej skórze. Niby tylko 5 km do góry i potem w dół , przez piękny i dynamiczny szlak. Jak to piszę wszyscy śpią grzecznie po tej wycieczce

Tę górę zdobywamy już tylko zimą. Powodów jest kilka. Najważniejszy: tam jest pogoda, gdy gdzie indziej jej nie ma…w zimie. Tym razem mieliśmy do przejścia ostatni szlak, jakim nie szliśmy na nią. Ten najkrótszy z Polski, ale najbardziej wybitny, nie mylić z trudnym.

Włodzicka Góra o wysokości 757 m npm, nie była wbrew pozorom naszym pierwszym celem do zdobycia w tym dniu. Asia miała już dość chłopaków przed Nadią i jej zmianą ciśnienia. Jeden przez drugiego nadawał dźwięki i trudno było z tym wytrzymać. Mi też. Więc w góry by zdążyć przed wiatrem. Jechaliśmy w Góry Sowie, ale […]

Pisząc wiem jedno: z dawnej wyprawy na Kowadło wyciągnęliśmy wnioski…ale i tak nóg nie mogę podnieść do góry z wymęczenia. Tak wygląda trening chodzenia po górach zimą…trałowanie po “świeżym” śniegu.

Nie było nas troszkę w górach. Wybraliśmy się na rozgrzewkowy spacer po Górach Złotych, zapominając o tym, że tam nasze dzieci zawsze nam uciekają.

Nie ma rzeczy niemożliwych…tylko jak mocno niemożliwość jest w naszych głowach. Gdyby wszyscy myśleli tylko w taki sposób jak rozum podpowiada, nie bylibyśmy nigdzie indziej, tylko w domu czekając na coś. A tak, ciągle jesteśmy gdzieś.