Integracja Sensoryczna
listopad 20, 2009 by Jarek
Kategoria: Wczesna interwencja i rehabilitacja
Dzisiaj prezentuję Wam Integrację Sensoryczną. Dziekuję po raz kolejny Olinkowi za umożliwienie skorzystania z ich wiedzy.
CZYM JEST INTEGRACJA SENSORYCZNA?
Integracja sensoryczna (SI) to proces, podczas którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje z receptorów wszystkich zmysłów (dotyk, układ przedsionkowy odbierający ruch, czucie ciała, czyli propriocepcja, węch, wzrok, słuch, smak), następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym działaniu. Innymi słowy jest to reakcja adaptacyjna służąca do wykonania określonej czynności, przyjęcia odpowiedniej pozycji ciała, itp. U większości osób proces integracji sensorycznej przebiega automatycznie umożliwiając reakcje odpowiednie do wymogów otoczenia i warunkuje prawidłowy rozwój sensomotoryczny. W przypadku wystąpienia Zaburzeń Przetwarzania Sensorycznego będą pojawiać się dysfunkcje w rozwoju motorycznym, poznawczym oraz zachowaniu dziecka. Celem Terapii Integracji Sensorycznej jest dostarczenie takiej ilości odpowiednich bodźców sensorycznych, przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych, aby dać możliwość prawidłowej pracy centralnego układu nerwowego.
Pożądane reakcje adaptacyjne pojawiają się w sposób naturalny, jako konsekwencja poprawy funkcjonowania układu nerwowego (kształtują się i poprawiają połączenia synaptyczne OUN).
Proces integracji sensorycznej zaczyna się od pierwszych tygodni życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego. Z rozwojem integracji sensorycznej wiąże się całokształt funkcjonowania człowieka. Twórcą metody Integracji Sensorycznej jest dr A. Jean Ayres pracownik naukowy Uniwersytetu Południowo-Kalifornijskiego w Los Angeles. Do Polski metoda SI dotarła w 1993 roku, a jej rozpowszechnianiem zajęła się jedna z pierwszych współpracownic dr A. Jean-Violet F. Mass.
OBJAWY ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ
DLA KOGO TERAPIA SI?
NA CZYM POLEGA TERAPIA?
Zajęcia terapeutyczne prowadzone z dzieckiem mają na celu kompensowanie, określonych diagnozą, deficytów i zaburzeń w integracji zmysłowej dziecka. Diagnoza oparta jest na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu oraz na Testach Integracji Sensorycznej. Zajęcia integracji sensorycznej w większości mają charakter aktywności ruchowej, która nakierowana jest na stymulację zmysłów. Są dostosowane do poziomu rozwojowego dziecka i mają postać "naukowej zabawy". Dziecko będzie zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które będą wyzwalać i prowokować odpowiednie, skuteczne reakcje na bodziec sensoryczny. W trakcie zajęć wykonywane będą odpowiednie dla dziecka aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej. Stopień trudności tych aktywności będzie stopniowo wzrastać tak, aby wymagać od dziecka bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. W trakcie terapii preferowane są ukierunkowane zabawy i aktywności swobodnie wykonywane przez dzieci, wyzwalające automatyczne reakcje sensoryczne, aniżeli instruowane, narzucone i ćwiczone konkretne reakcje na bodźce. Terapia jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale jednocześnie ciężką pracą, nastawioną na osiągnięcie sukcesu, który prawdopodobnie byłby niemożliwy w całkowicie spontanicznej zabawie. Ważnym aspektem terapii jest motywacja dziecka. Powyższe cele realizowane są z wykorzystaniem różnorodnych przyrządów i pomocy terapeutycznych, takich jak: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże, deskorolki, i wiele innych. Oddziałując na inną grupę zmysłów używamy np.: fakturowych pomocy sensorycznych, obciążników, przyrządów do stymulacji słuchowej, węchowej oraz wzrokowej.
EFEKTY TERAPII