Integracja Sensoryczna

listopad 20, 2009 by
Kategoria: Wczesna interwencja i rehabilitacja

Dzisiaj prezentuję Wam Integrację Sensoryczną. Dziekuję po raz kolejny Olinkowi za umożliwienie skorzystania z ich wiedzy.

integracja sensoryczna

CZYM JEST INTEGRACJA SENSORYCZNA?

aa

Integracja sensoryczna (SI) to proces, podczas którego układ nerwowy człowieka odbiera informacje z receptorów wszystkich zmysłów (dotyk, układ przedsionkowy odbierający ruch, czucie ciała, czyli propriocepcja, węch, wzrok, słuch, smak), następnie organizuje je i interpretuje tak, aby mogły być wykorzystane w celowym działaniu. Innymi słowy jest to reakcja adaptacyjna służąca do wykonania określonej czynności, przyjęcia odpowiedniej pozycji ciała, itp. U większości osób proces integracji sensorycznej przebiega automatycznie umożliwiając reakcje odpowiednie do wymogów otoczenia i warunkuje prawidłowy rozwój sensomotoryczny. W przypadku wystąpienia Zaburzeń Przetwarzania Sensorycznego będą pojawiać się dysfunkcje w rozwoju motorycznym, poznawczym oraz zachowaniu dziecka. Celem Terapii Integracji Sensorycznej jest dostarczenie takiej ilości odpowiednich bodźców sensorycznych, przedsionkowych, proprioceptywnych i dotykowych, aby dać możliwość prawidłowej pracy centralnego układu nerwowego.
Pożądane reakcje adaptacyjne pojawiają się w sposób naturalny, jako konsekwencja poprawy funkcjonowania układu nerwowego (kształtują się i poprawiają połączenia synaptyczne OUN).
Proces integracji sensorycznej zaczyna się od pierwszych tygodni życia płodowego i najintensywniej przebiega do końca wieku przedszkolnego. Z rozwojem integracji sensorycznej wiąże się całokształt funkcjonowania człowieka. Twórcą metody Integracji Sensorycznej jest dr A. Jean Ayres pracownik naukowy Uniwersytetu Południowo-Kalifornijskiego w Los Angeles. Do Polski metoda SI dotarła w 1993 roku, a jej rozpowszechnianiem zajęła się jedna z pierwszych współpracownic dr A. Jean-Violet F. Mass.
OBJAWY ZABURZEŃ INTEGRACJI SENSORYCZNEJ

  • Nadmierna lub zbyt mała wrażliwość na bodźce dotykowe, wzrokowe, słuchowe oraz ruch, np. unikanie dotykania niektórych faktur (piasek, kasza); unikanie zabaw plasteliną, malowania palcami; problemy z manipulacją, posługiwaniem się sztućcami, nożyczkami; nieprawidłowy chwyt długopisu; nadwrażliwość na dźwięki, na światło; trudności w nauce pisania i czytania; trudności z wysłuchiwaniem poleceń; problemy z nauką jazdy na rowerze; unikanie zabaw na huśtawce, karuzeli, lub nadmierne poszukiwanie tych zabaw; kłopoty przepisywaniem z tablicy, gubienie liter, sylab; mylenie stron prawa-lewa, szczególnie gdy dziecko nie ma czasu na zastanowienie; niski próg tolerancji na bliskość innej osoby.
  • Zbyt wysoki lub zbyt niski poziom aktywności ruchowej
  • Zaburzenia napięcia mięśniowego
  • Słaba koordynacja ruchowa (problemy te mogą dotyczyć małej lub dużej motoryki)
  • Niezgrabność ruchowa
  • Trudności w koncentracji, impulsywność
  • Szybka męczliwość
  • Wycofanie z kontaktów społecznych
  • Opóźnienie rozwoju mowy, rozwoju ruchowego oraz trudności w nauce
  • Słaba organizacja zachowania, brak planowania
    DLA KOGO TERAPIA SI?
  • Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu się, takimi jak: dysleksja, dysgrafia, dysortografia, słaba koncentracja uwagi
  • Dzieci z ADHD, ADD
  • Dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym
  • Dzieci autystycznych
  • Dzieci opóźnionych psycho-ruchowo
  • Dzieci niepełnosprawnych intelektualnie
  • Dzieci cierpiących na schorzenia o podłożu genetycznym (np. zespół Downa, Aspergera, Reta, Williamsa, Turnera, Kinefertera)
    NA CZYM POLEGA TERAPIA?
  • jk

    Zajęcia terapeutyczne prowadzone z dzieckiem mają na celu kompensowanie, określonych diagnozą, deficytów i zaburzeń w integracji zmysłowej dziecka. Diagnoza oparta jest na przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu oraz na Testach Integracji Sensorycznej. Zajęcia integracji sensorycznej w większości mają charakter aktywności ruchowej, która nakierowana jest na stymulację zmysłów. Są dostosowane do poziomu rozwojowego dziecka i mają postać "naukowej zabawy". Dziecko będzie zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które będą wyzwalać i prowokować odpowiednie, skuteczne reakcje na bodziec sensoryczny. W trakcie zajęć wykonywane będą odpowiednie dla dziecka aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej. Stopień trudności tych aktywności będzie stopniowo wzrastać tak, aby wymagać od dziecka bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. W trakcie terapii preferowane są ukierunkowane zabawy i aktywności swobodnie wykonywane przez dzieci, wyzwalające automatyczne reakcje sensoryczne, aniżeli instruowane, narzucone i ćwiczone konkretne reakcje na bodźce. Terapia jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale jednocześnie ciężką pracą, nastawioną na osiągnięcie sukcesu, który prawdopodobnie byłby niemożliwy w całkowicie spontanicznej zabawie. Ważnym aspektem terapii jest motywacja dziecka. Powyższe cele realizowane są z wykorzystaniem różnorodnych przyrządów i pomocy terapeutycznych, takich jak: huśtawki, równoważnie, platformy, uprzęże, deskorolki, i wiele innych. Oddziałując na inną grupę zmysłów używamy np.: fakturowych pomocy sensorycznych, obciążników, przyrządów do stymulacji słuchowej, węchowej oraz wzrokowej.
    EFEKTY TERAPII

  • Dzięki starannie dobranym ćwiczeniom w ramach terapii dziecko może poprawić:
  • sprawność w zakresie dużej i małej motoryki
  • uwagę i koncentrację
  • zdolności wzrokowe i słuchowe
  • samoświadomość i samoocenę
  • funkcjonowanie emocjonalne
  • Wyraź swoją opinię

    Powiedz nam co myślisz...