Ojciec numer 1 w Turcji!

Jakoś mnie to przestało dziwić i to nie wiem dlaczego :) że rodzice dzieci z ZD mogą być wzorem dla innych rodziców.

Moja żona nie do końca zgadza się z moim następującym stwierdzeniem, ale chyba coś w tym jest:

“Gdy ma się zdrowe dziecko pewne jest tylko to, że wyssa z nas pieniądze i odejdzie. Gdy ma się dziecko autystyczne to ma się pewność, że wyssa z nas uczucia, pieniądze i zostanie. Gdy ma się dziecko z ZD, to ma się pewność, że wyssa z nas pieniądze, da głębokie uczucie i nas wesprze.”

Dla wielu te słowa mogą być okrutne, szczególnie tych od autystów, ale tak jest. Ale wracając do meritum, patrząc oczywiście na moje słowa powyżej, w ogóle się nie zdziwiłem gdy przeczytałem, że ojcem numer 1 w Turcji został facet mający dziecko z ZD!

http://www.sundayszaman.com/sunday/newsDetail_getNewsById.action?newsId=247820

Nagroda w Turcji przyznawana na dzień ojca, dla profesora, byłego polityka stała się największą nagrodą jego życia. Jak określono Oke: “jest najlepszym, jest profesorem ojcostwa!”.

Dla Oke stanie się ojcem miało swoje etapy. Pierwszy gdy jego syn omal nie umarł tytułem zablokowania aorty. Udało się przeżył. Drugi, gdy urodziła się Nazil, dziewczynka z ZD.  Na początku odbierał ten fakt niczym karę dla niego i jego żony ( pokazano jej córkę dopiero po dwóch dniach od porodu). Potem nastąpił ten “"uchwyt dziecka” który zmienił wszystko i dał początek wiary w zmiany.

Wyjazd do Anglii, bardzo wczesna edukacja, walka z “patrzącymi się” dała mu siłę do tego by kochać i być ojcem.

Można by pisać historię Oke, niczym własną historię patrząc jak wiele dziecko z ZD może oddać, a nie tylko brać. Dzisiaj Nazil tańczy, uczestniczy w zajęciach Uniwersytetu w Istambule zna turecki i angielski, ale jej pasją stał się taniec i jak mówi zazdrosna mama: NAJLEPSZY TATO :)