Szkoła SPORTOWA

Dyskutujemy o tym jak edukacja dzieci z ZD powinna wyglądać. Dzisiaj jeden z fajnych głosów w tym temacie.

SZKOŁA SPORTOWA

Kuba jest SPORTOWCEM, jedynym z nich . Jest w grupie lekkoatletów, utalentowanej sportowo młodzieży, która trenuje w Zespole Szkół Sportowych w Dąbrowie Górniczej. Znalazł się w grupie kilku chłopaków, którzy udowodnili, że integracji nie trzeba tworzyć, należy się tylko normalnie zachowywać. Kuba nie jest tu człowiekiem z zespołem Downa, lecz człowiekiem ogarniętym pasją, która nazwa się sport. Liczy się praca i postępy, kibicują sobie wzajemnie, pomagają, udzielają rad. 2-3 godzinny trening odbywa się trzy razy w tygodniu. Biegają, pchają kulą, rzucają oszczepem i młotem, podstawę stanowi trening siłowy, czyli Atlas i sztanga. Trenuje ich wspaniały człowiek, Pan Kazimierz zajmujący się sportem, lekkoatletyką, pracą z młodzieżą również niepełnosprawną od czasów powojennych. O sporcie i życiu wie chyba wszystko. Czy może być lepiej?

 

 

 

 

 

Kiedy myślę o sporcie syna do 2009 roku, kiedy na Ogólnopolskich Zawodach w Kielcach zatrzymał się w połowie biegu na 100m, aby pozdrowić publiczność i gubił linię, bo nie odbywał treningu i nie rozumiał rywalizacji, kiedy polecano mu pchać kulę prawą ręką bo nikt nie wiedział, że jest leworęczny i znalazł się w grupie zawodników na wózkach to myślę, że przebyliśmy przez ostatnie dwa lata długą drogę. Myślę o pasji i konsekwencji syna, który trenował za mną na podwórku, później w szkole, z pomocą wykonanych przez nas przyrządów i jestem z niego dumny. A jeżeli zdarzy się, że któryś z dyrektorów regionalnych Olimpiad Specjalnych wyrazi łaskawie zgodę na uczestnictwo w zawodach to pojedziemy zwyciężyć. Zwyciężyć ze wszystkimi, którzy udają, że organizują sport niepełnosprawnym ludziom.