Co mi dało moje dziecko z niepełnosprawnością? Życie dla ludzi.

Wiem, że często wydaje nam się, że przypadki kształtują nasze życie. Ja nigdy nie przypuszczałem, że poznanie Tadka zmieni moje życie. Tadeusz był poetą, choć po porażeniu jakie przeszedł, poruszał się na wózku. Przygotował mnie na inność ludzi, inność moich synów. Najpierw Iwo, potem inny Kamil, potem znów inny Janek. Każdy kompletnie różniący się od braci.

Dzięki nim zrozumiałem, że życie z celem, to może być życie dla innych ludzi. Jak wielu z nas żyje dla celu? Jak wielu z nas po prostu przeżywa życie?

Synowie nauczyli mnie jednego: ich dobro może być tylko wtedy, gdy innym też będzie dobrze. Przez całe życie uczyli mnie bycia dla wszystkich. Każdą rzecz jaką musiałem opanować dzięki nim, mogłem oddać innym, takim samym ludziom jak oni. Czy każdy może tak powiedzieć? Cieszę się cały czas, jak dostaję nad ranem zdjęcie Waszego dziecka, właśnie urodzonego. Uwielbiam słyszeć, że jednak wspólnie rozwiązaliśmy problem i dziecko powiedziało “mama” po naszym działaniu. Cieszę się, gdy widzę Wasze dzieci w górach, zdobywający szczyty. Jestem w szoku, gdy widzę medale i osiągnięcia Waszych dzieci, ale i Wasze. Czy to mało? Trzeba umieć to docenić i zrozumieć. Ja zawsze będę się cieszył z tego, że dzieląc się z Wami, tym co mamy jako rodzina zmieniamy rozumienie Waszego życia przez Was samych. Jest to wspaniałe i ja się z tego cieszę.