Dla Kamila na początku góry były karą. Gdy Kamil był agresywny i emocje sięgały zenitu, szliśmy w góry by wyrzucić z siebie złość. Potem stały się potrzebą, gdy w szkole dla autystów “wycięto” sport. Gdy Kamil wpisał je w plan dnia, stały się atrakcją, która mogła dać nagrodę. Najpierw mizerię, teraz zdecydowanie lody.

W swoich wpisach często używam tego słowa: góry na start i warto tego szukać. Patrząc na to z innej strony, zawsze będę sugerował startować z takimi szczytami do zdobycia, by dały dziecku akcję i motywację do działania.

Po pierwsze trzeba wybierać sprawdzone rozwiązania, a nie najtańsze. Po drugie trzeba mieć rzeczy najlżejsze, jakie są możliwe. Po trzecie warto ubierać się warstwami, by łatwiej regulować ciepłotę. Trzeba pamiętać, że największym wrogiem w górach są:

Dziękuję Asi za zaproszenie na konferencję. Dziękuje Wszystkim, którzy na niej byli. W szczególności Eli i Magdzie. Mam nadzieję, że nie zanudziłem nikogo w temacie. Poniżej znajdziecie link do prezentacji, jaką pokazałem w sobotę.

Prawdziwe Bieszczady to…nie Tarnica usłyszałem w hotelu od jednego z turystów. Muszę się przyznać, że czasami też tak pokrętnie myślę. Wolę Halicz, wolę Połoniny, czy Rawki…ale to tylko wolę.

Dostałem maila od Ani już 3 tygodnie temu, ale walczyłem by się “włamać” do linka jakiego od niej dostałem. W końcu się udało i … tacy sami, pod wieloma względami. Aniu dziękuję, że się dzielisz, robi to na mnie wrażenie…PODZIWIAM.

Góry w Słowenii to są…wyniosłe góry. Z perspektywy rodziny, są też trudnymi, wymagającymi równej kondycji od wszystkich członków. Janek bez suplementacji nie byłby w stanie tak chodzić, z takim wielkim buforem energii przekładającym się na jego kondycyjne, wytrzymałościowe możliwości. Takim sprawdzianem dla nas wszystkich była w tym znaczeniu Golica, niby łatwa, a wyniosła, niby technicznie […]

Jeżeli miałem do tej pory dużą dozę niepewności, to teraz mam już takie przekonanie: Janek jest sprawniejszy w górach od Kamila. Inaczej. Janek idzie z werwą i polotem, Kamil z ostrożnością, precyzją i obawą. Janek dominując nad Kamilem, całkowicie podporządkował sobie Kamila, jego tempo poruszania się, obszar swobody, czyli  pozwala mu, tak pozwala na odejście […]

Ten rok 2018 był szalony dla nas, zupełnie nieprzewidywalny. Na koniec roku mamy 1 509  punktów GOT tylko za 2018 rok!!!…między czasie zdobyta Korona, Włóczykij i w konsekwencji “MAŁY, ZŁOTY GOT!”. Wiem staje się to nudne, ale jak zaczęliśmy i służy nam to…jedziemy z koksem po MAŁE ZŁOTO ZA WYTRWAŁOŚĆ!!!

Tą wyprawę opiszę zdecydowanie od końca. Tutaj w Słowenii też jesteśmy już rozpoznawalni. Gdy robiliśmy zakupy w Mercatorze, Pani sprzedająca Jaśkowi szynkę, odważyła się spytać, czy to my z przed roku, i dwóch, i trzech lat…ale Jasiek jakiś duży się jej wydawał. Gdy szliśmy dzisiaj szlakiem w dół, też jeden z turystów stwierdził, że te […]

Zawsze zdarza się taka wyprawa, która nie “idzie” od początku. Po pierwsze źle coś przygotuję, szlak jest zawalony, jesteśmy za słabi by na coś wejść. W takiej sytuacji sztuką jest z porażki zrobić sukces.

Dober dan, ahoj, hello, hola, ciao, Guten Tag tych pozdrowień, w tych językach, Jasiek użył w górach podczas tej wędrówki. Wycieczka z Hiszpanii, w zaskoczeniu, śmiała się od ucha do ucha. Grupa Pań ze Słowenii kazała wytłumaczyć Jaśkowi, że jest bohaterem po tym co usłyszały, gdzie byliśmy i co zdobyliśmy.

Dziękuję Wam wszystkim za gratulacje jakie otrzymujemy za nasze chodzenie i Włóczykija. Jest mi niezmiernie miło, że cieszycie się razem z nami, bardzo dziękuję za to.

I nie tak miało być, a jednak było. Po Rodicy miał być Vogel, ale okazało się, że poszliśmy na Viševnik o wysokości 2 050 m npm. To był nasz kolejny remanent, o którym sobie przypomnieliśmy. Szczyt ten znany jest z jednego: jest najbardziej dostępnym dwutysięcznikiem w Słowenii i chcieliśmy to wykorzystać jako trening przed jeszcze […]

Powiem szczerze: nie mogłem się doczekać by móc opisać nasze wakacje w górach w Słowenii. “Plan dnia” jednak przewidywał, że napiszę o tym jesienią…myśląc o październiku. A tutaj minął październik, minął listopad i dopiero teraz w grudniu przyszły deszcze i konieczność spędzenia weekendu w domu. Najlepszy czas na wspomnienia z dobrych miejsc, pięknego, ciepłego lata, […]

Już zapadła decyzja i nie musicie się martwić, tym że przeszliśmy już całe Sudety w Polsce, Niemczech i Czechach…bo okazuje się, że nie przeszliśmy wszystkiego na szczęście.

Rozumiem, że chcecie zacząć zdobywać góry i zastanawiacie się nad strategią wyboru. Najłatwiej jest u nas w Sudetach, ze względu na liczbę pasm górskich i tradycje.

W górach wartość człowieka jest mierzona tym na jakiej wysokości jest, gdzie się go spotyka. Nikt nie patrzy kim jesteś, tylko gdzie jesteś. Gdyby tak góry “sprowadzić” z nieba na ziemię,  jakżesz ten świat wyglądałby inaczej. Byłby “bardziej niebiański” niż niejedno ludzkie życzenie, a nikt nie zaglądałby w “twarz” drugiemu człowiekowi…nie byłoby…

Chodziliśmy po górach, zdobywaliśmy Koronę Sudetów, świetny plan dnia dla Kamila, plan na nasz odpoczynek. Dla mnie nie było istotne, gdzie idziemy, ważne byśmy szli…wpadłem w ciąg zadań, przygotowań, planów. Spodobało mi się to.

Zawsze niesamowicie brzmią wspomnienia dotyczące właśnie takich momentów. Co i dlaczego pcha nas do działania, co i kto, i jak widzi swoją motywację. Asi wspomnienia mnie zaskoczyły, ale są wspaniałe, pełne empatii i społecznej wrażliwości.