Dzięki wsparciu projektowym Dolnośląskiego Urzędu Marszałkowskiego Turystyczne Bonitum w nowym wydaniu rozpoczyna zwiedzanie gór. Pan Bartosz Krawczak z Zakopanego, tak jak w roku ubiegłym wsparł Bontum w organizacji wizyty w Tatrach, ale była też Fundacja Imago, Tatrzański Park Edukacyjny, Przewodnik Tatrzański Zosia Wetula, Janusz Gołąb alpinista i himalaista, Paulina Król-Knutsen…i było fajnie. Przy nich Kamil […]

Jeżeli myślisz, że najfajniejszy szlak prowadzi na największą górę to się mylisz. Zawsze to co jest najlepsze, jest schowane tak aby nie każdy mógł wiedzieć, ba nie każdy mógł dojść. Taka jest natura.

Jeżeli myślicie, że łatwo znaleźć jakiś nowy szlak dla nas, to się mylicie: jest bardzo trudno. Jak tu wejść na jakąś górę i to blisko, w Sudetach, gdy często byliśmy na nich po 2,3 razy. Jednak jak się popatrzy na mapę, to znajdzie się perełki i człowiek będzie myślał: dlaczego nas tutaj nie było wcześniej!

17 km szlaku bez nudy nawet przez chwilę. 17 km szlaku najpiękniejszego w Górach Stołowych. 17 km zaskoczenia, że tam jeszcze nie byliśmy…a zaczęło się jak zwykle od Asi. “Gdzie jedziemy?…w Góry Stołowe, tam było tak fajnie…”. Jak tutaj odmówić!

Jaką trasę wybrać, by Janek się nie nudził? Muszą być skały, łańcuchy i coś ciekawego. U nas…te klimaty wszystkie przeszliśmy…no może z wyjątkiem jednym: przejściem na drugą stronę “stołu”, tak bym to nazwał, przez pełne skał Góry Stołowe. Zatem kierunek zalew w Radkowie i wszystko przed nami.

To jest najpiękniejszy wiosenny szlak w Sudetach. Z jednej strony pełny tajemniczości, pustki, która ogarnia Ciebie, gdy się idzie nim, z drugiej ciepła, historii, cywilizacji i piękna. Z jednej strony zieleniące się łąki, z drugiej strony strome grzbiety górskie…a po drodze poezja. Ja nie spodziewałem się czegoś takiego u nas na Dolnym Śląsku…ale w końcu […]

Moja Asia mówi o takich wyprawach: PEDAGOGIKA PRZYGODY. Mieliśmy sobie zrobić spacerek, po nieznanych górach, a tych już w okolicach mniej. Wybór padł na Góry Sowie i ostatni kawałek przez nas niezdobyty.

Mi będzie się kojarzyć z piramidą i Janosikiem oraz tym, że chcąc, nie chcąc pościgaliśmy się z grupą fajnych słowackich turystów.

Nasze najlepsze góry to Góry Suche. Jak nam źle, jak pogoda jest do kitu, to idziemy tam. Zeszliśmy je prawie całe, z wyjątkiem tej części poniżej Głuszycy w kierunku na Tłumaczów, która niby należy do nich i niby nie należy…my chcieliśmy potwierdzić, że jednak należy do nich. Chmura, zimno –5C, ni to to śnieg, ni […]

Pod latarnią najciemniej. 45 km od domu i tam się przejeżdża jadąc w góry, ale się nie zatrzymuje. No i była paskudna pogoda, nie było gdzie jechać i kiedyś to zrobiliśmy, całkiem niedawno.

Tydzień temu padliśmy w zachwyt odwiedzając najdziksze, najbardziej puste regiony Dolnego Śląska…to było wow i wow! Spadł śnieg miał wiać wiatr…więc w Góry Orlickie na Pańską Górę, jakoś tak naturalnie, bez dyskusji, wybór był oczywisty.

My to wiemy. Jeżeli nam jest źle, jesteśmy zmęczeni idziemy w góry, tam nie ma nieszczęścia. Jeżeli góry w tych złych dniach, to tylko Góry Suche, nasze najlepsze.

Dostaję zdjęcia od Tani, która jest już na granicy z Rumunią. Patrzę na te góry i wiem jak wiele jest jeszcze dla nas do zdobycia…razem.

Tam nas jeszcze nie było…ale będziemy choć przez chwilkę kiedyś z naszymi przyjaciółmi. Góry…i tylko pokoju brak. Wspieramy Was Ukraino!

Na tym szlaku jeszcze nas nie było, bo za blisko, za nisko…i jak zwykle, to co na końcu zrobiło największe wrażenie! Miał być spacerek w okolicy i zrobiło się z tego ponad 11 km wycieczki, 535 m przewyższenia  i to całkiem wysoko, ale było pięknie. Szkoda, że tak późno odkryte!

Beskid Wyspowy nas przekonał. Szukaliśmy kolejnych gór na których nie byliśmy bo warto. Jak zwykle okazało się, że to co najfajniejsze jest pod nosem. Szczebel, którego zboczami przejeżdża  jadąc w Tatry zdecydowana większość z nas, został w końcu odkryty i żałujemy, że tak późno.

Beskid Wyspowy umie zaskakiwać. Każda góra ma coś unikatowego w sobie. Każdy może coś dla siebie znaleźć.

Jasień to góra w Beskidzie Wyspowym. W lecie krótka i szybka wędrówka. W zimie…mieliśmy to sprawdzić na własnej skórze. Niby tylko 5 km do góry i potem w dół , przez piękny i dynamiczny szlak. Jak to piszę wszyscy śpią grzecznie po tej wycieczce

Pisząc wiem jedno: z dawnej wyprawy na Kowadło wyciągnęliśmy wnioski…ale i tak nóg nie mogę podnieść do góry z wymęczenia. Tak wygląda trening chodzenia po górach zimą…trałowanie po “świeżym” śniegu.

Nie było nas troszkę w górach. Wybraliśmy się na rozgrzewkowy spacer po Górach Złotych, zapominając o tym, że tam nasze dzieci zawsze nam uciekają.