Oglądałem zdjęcia Oli i opisy jej aktywności i tak sobie pomyślałem, że to idealny wzór do naśladowania. Mam nadzieję, że się zgodzicie ze mną.

Jak tylko jest taka sytuacja to piszę o niej, że jednak furtka do normalności jednak się otwiera. Mamy kolejny przypadek małżeństwa osób z ZD.

Dostałem SMSem jedno zdanie od Gosi i to mnie też zastanowiło:”Pasja dziecka się zaczyna od pasji rodzica”. Dołożyłem drugie zdanie: “Dziecko z ZD musi mieć pasję, by móc więcej”. To moje zdanie. Układa się to w precyzyjny cel dla nas Bez naszej pasji nie nauczymy dziecka cieszyć się tak jak my się czymś umiemy […]

na pewno wielu z Was, Rodziców szczególnie dziewczynek obserwuje to co udaje się uzyskać w życiu Dominice. Dzięki Małgosi wiemy jak Dominice udało się z pracą. Oto jej relacja za która bardzo dziękuję. I niech tak będzie!

Ja od 2012 śledzę to wydarzenie: centralny plac w Nowym Jorku, a to oznacza w USA. Na nim pojawiają się filmy, billboardy z osobami z zespołem Downa. W tym roku, pomimo koronawirusa, też to będzie.

Jeżeli będę otrzymywał co tydzień tak dobre informację to wystarczy. Dziękuję Ani za kamień, bo i my podczas pierwszego podejścia myśleliśmy, że jest dla nas za trudny, a dzisiaj zastanawiamy się, co w tym trudnego…piękne to jest!

Dobrze, że wysyłacie mi takie maile i zdjęcia. Ja je uwielbiam, wiem że moja praca nie idzie na marne i zarażam Was aktywnością, która jest najlepszym lekiem dla naszych dzieci…ale i dla nas samych!

Nic mnie tak nie rajcuje, że nie jesteśmy sami w pasji chodzenia po górach. Taki mail jak ten od Beaty daje mi jeszcze większego kopa, bo warto by nasze dzieci chodziły i zdobywały, bo tam jest lepiej! Gratuluję Malinie, Beacie i Jarkowi wejścia na Tarnicę w Bieszczadach! Super!!!!

Jestem szalenie uśmiechnięty obserwując to jak wspaniale Ewa i Strzał w 10tkę zrealizowali swoje marzenia.

Jak blisko 2 lata temu pisałem o tej rodzinie po raz pierwszy, po prostu nie wierzono. Dzisiaj świat patrzy na to inaczej. Dzięki swojej córce ojciec z zespołem Downa świętuje swoje 50 urodziny. Ja to odnotowuję i będę pamiętał.

Od dawna kojarzyłem jako coś niezwykłego listę zakupów. Pamiętam wizytę Cory u nas i jej opowieść o samodzielnej dziewczynie z ZD, która nie umiała liczyć, pisać, mówić … a żyła samodzielnie w domu obok swoich rodziców w Holandii. By do nich dostać się, musiała wyjść z domu i przejść 30 metrów ulicą. Polegała na sobie…i […]

Im szybciej postawi się cele dziecku, tym szybciej osiągniemy to co jeszcze kilka lat temu było marzeniem dla niewielu: samodzielność. Dlaczego? Bo trenując to i traktując jako cel, nauczymy dziecko, że może, musi i być może będzie chciało robić to samo.

Oglądając te zdjęcia mogę tylko zazdrościć, że nie ma już wiejskich wakacji u Babci. To jest power, który dawał najwięcej i naszym dzieciom ta lekcja by się przydała. Aurelka widzę “kwitnie” w tym sianie!

Tak jak widzi się świat, tak można zrobić zdjęcie. Obserwuję kilka konkursów rocznie i za każdym razem pojawiają się tam zdjęcia osób z ZD. Warto popatrzeć na to i zrozumieć te emocje.

Im więcej oglądam reklam, takich jak ta dzisiejsza, tym bardziej rozumiem, jak istotne jest to by ludzie tak charakterystyczni pod względem urody jak dorosłe osoby z ZD, były w nich obecne. Piękne jest zatem Gucci i Ellie w ich reklamie.

O tym już powinniście wiedzieć. Ellie Goldstein została wybrana do kampanii reklamowej Gucci, potentata na rynku mody, dla włoskiego wydania Vogue.

Dostałem od Iwonki zdjęcie z fajną dziewczyną i musze powiedzieć, że dawno tak nie myślałem o wakacjach jak po tym zdjęciu…te nogi w piasku i morze. Dziękuję.

Na tym weekendzie nie było gór. Jednak przyszła fajna informacja od Romka. Nowy kalendarz wejść w ramach projektu 28 marzeń został ustalony. 11 sierpnia idziemy wspólnie z całą EKIPĄ na Mogielicę…i tak się zastanawiam: był DOWN THE ROAD, a gdyby tak choć jedno wejście by sfilmować…

To jest koincydencja między tym co zrobił Teatr 21 i tym eventem. Oba mają ten sam cel: w czasach lockdown’u najwięcej tracą osoby niepełnosprawne, które są wielokrotnie wyłączane z normalnego, choć totalnie wyłączonego społecznie życia…gdy cele polityczne są bardziej ważne od tego by pochylić się nad tymi, co tego potrzebują najbardziej.

Znów patrzę na te wspaniałe dzieci, które pamiętam jak były jeszcze bardzo małe. Czas mija, one rosną i zaskakują rodziców. Nieprawdaż?