“Zostaliśmy celebrytami!”

Godzina 9:02. Gonię w pustej galerii szybko do sklepu Salomona, bo Jaśkowe spodnie zimowe na góry, porwały się na Granatach. Gonię, a tutaj: “Witam Panie Jarku, podziwiam Was, jesteście świetni!”.

Szybkie dwa uderzenia w policzek…może jestem w górach…nie jestem w galerii. osoby nie znam…9:03 już…Salomon na mnie czeka, a Pani idzie do mnie, ja ją nie znam, a ona mnie zna.

“Panie Jarku to jest niesamowite, że umiecie tak dzielić pasję w tych chodzeniu! Niech Pan to dalej robi, to ważne dla nas wszystkich. Dziękuję!”

Przybiła piątkę i poszła.

Ja do Salomona i jakoś inaczej zacząłem myśleć o tym dniu, choć byłem w galerii, a nie w naszych górach.