Bajki rymowane w biblioterapii.Agnieszka Łaba

Polecam książkę :)

ISBN: 978-83-7587-377-1

Dane techniczne: Wydanie II, Kraków 2010, Format B5, Objętość 118 stron, Oprawa miękka, klejona, folia matowa

Z recenzji wydawnictwa:

W prezentowanych w tomiku bajkach – będących podstawą mojej pracy z dziećmi – wykorzystałam rym, stąd ich nazwa – bajki rymowane. Rym miał pełnić funkcję głównie instrumentacyjną, która polegała na wprowadzeniu bogatszej postaci dźwiękowej.

Bohaterowie prezentowanych opowiadań borykają się z problemami, rozwiązują je i zachęcają do myślenia. Pozwalają dziecku uwierzyć w sukces.

Odbiorcy moich bajek to uczniowie specjalnej szkoły podstawowej w wieku 8–14 lat z zaburzeniami emocjonalnymi – dzieci mające kłopoty z nauką, tj. mniej zdolne, zaniedbane wychowawczo, odrzucone (w domu rodzinnym, w szkole, w grupie rówieśniczej).

W publikacji przedstawiam gotowe scenariusze, dzięki którym osiągnęłam zamierzone cele. Każdy z nich był wielokrotnie sprawdzony w praktyce. Pomocne w pracy były rysunki przygotowane według własnego pomysłu. Bajki te napisałam z myślą o nauczycielach-wychowawcach, nauczycielach szkół specjalnych, bibliotekarzach, pedagogach szkolnych oraz tych wszystkich, którzy mają do czynienia z dziećmi i młodzieżą.

„[…] opiniowaną książkę uważam za bardzo wartościową merytorycznie, potrzebną
i pożyteczną społecznie, a przy tym pilnie oczekiwaną przez wychowawców różnego rodzaju świetlic terapeutycznych i środowiskowych, pedagogów specjalnych, pedagogów szkolnych, logopedów i innych terapeutów. Jej Autorce – Pani Agnieszce Łabie – chciałabym tą drogą pogratulować udanego przedsięwzięcia i podziękować za trud włożony w jej przygotowanie. Chciałabym pogratulować Pani zarówno koncepcji metodologicznej, jak i udanej próby rozbudzenia zainteresowania poruszaną problematyką nie tylko u nauczycieli, wychowawców i terapeutów, ale może i rodziców, którzy często nie wiedzą, jak radzić sobie z problemami dzieci tak wyjątkowych, jak dzieci ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, które często wymagają wsparcie i pomocy z zewnątrz”.

dr E. M. Minczakiewicz (fragment recenzji)