“Co myślisz o amerykańskim prezentowaniu zespołu Downa?”
luty 4, 2016 by Jarek
Kategoria: U przyjaciół
Podejrzewam, że chodzi Tobie o takie “przesłodzone” rysowanie obrazu osoby z ZD. Cóż trzeba pamiętać, że Amerykanie to specyficzny naród. Oni wierzą i to gorliwie, bardziej niż my Polacy. Zawsze w coś i to bardzo oddanie. Zatem: “wiara czyni cuda” to jedno, a drugie to “miłość zrobi wszystko” są hasłami, które wpływają na takie pokazywanie osób z ZD.
Przesłodzone obrazy, to wyraz miłości do nich. Prezentowanie ich w obecności swojej to wyraz oddania i wiary w cud…i ten cud przychodzi w postaci bardzo pozytywnego odbioru i akceptacji osób z ZD.
http://arizonasports.com/story/538175/wrestler-first-loss-highlight-opponent-down-syndrome/
Przykładem z pewnością jest ta historia, gdzie najlepszy zapaśnik walczy z o wiele słabszym od siebie chłopakiem z ZD i przegrywa. Taka historia ma z pewnością “odczarować” ZD i pokazać, że osoba z ZD może. Takie podejście w USA działa i jeżeli przynosi realne korzyści to powinna być kontynuowana. Popatrzmy też na to, że dla Mistrza Zapasów WYBITNEGO! to powód do chwały, że przegrywa z osobą z ZD! To pokazuje jak daleko posunięta jest akceptacja dla osoby z ZD w USA i możemy się porównać z naszą.
Inny typ historii to włączanie osób z ZD do …normalnego życia nawet przez chwilę, dzieląc się z nią swoją pracą, pasją. Dla mnie super fajna aktywność, w Polsce bez szans.
http://www.newsobserver.com/news/local/community/chapel-hill-news/article57247148.html
Popatrzmy na tą historię chłopaka z ZD, który zawsze marzył by zostać policjantem…i został choć na chwilkę, to został. Dla mnie super.
To co dla mnie ma największe jednak znaczenie to, że Wielcy ludzie sportu, polityki nie wstydzą się swoich dzieci z ZD, zupełnie inaczej niż do tej pory to było w Polsce. Ten przykład jest niezwykły. Trener jednej z najlepszych drużyn NHL (zawodowej ligi hokeja) zawsze ma przy sobie swojego syna z ZD, nawet gdy prowadzi mecz gwiazd NHL!
http://www.latimes.com/sports/la-sp-nhl-all-star-notes-20160130-story.html
I nagle się okazało, że nowy trener innej drużyny Washington Capitals też ma syna z ZD i nie zamierza go “chować.”
To robi na Amerykanach DUUUUŻE WRAŻENIE! ZMIENIA ICH!
Za to ich podejście szanuję i podziwiam, pomimo tego że razi mnie często taka “słodkość” tego przekazu. Ale to wyraźnie działa.
Podoba mi się amerykańskie prezentowanie zespołu Downa nie tylko dla tego, że mi się podoba, ale przede wszystkim dlatego że uważam iż każdy człowiek na tym świecie zasługuje po równo na szacunek, szanse i miłość. Właśnie miłości i akceptacji powinno być w nas Polakach więcej. Warto się uczyć – jeśli trzeba – np. od Amerykanów. Każdy dobry wzorzec jest dobry.
Mi najbardziej się podoba “normalność” Ameryki Południowej, w szczególności z tych krajów jak Chile, amazońskiej “Brazylia”, Ekwadoru czy Peru…mówię o normalnym, równym tratkowaniu kazdej niepełnosprawności tych ludzi.