Zaczęło się…odważnie.

Zastanawiam się czy to już moda, czy jeszcze nie. W końcu rodzice, którzy opiekują się swoimi dziećmi, mającymi dzisiaj nawet 60 lat otwierają się i zaczynają mówić jak jest na początku, w środku i na końcu.

https://www.falkirkherald.co.uk/news/people/devoted-camelon-dad-gives-insight-into-60-years-of-caring-for-his-downs-syndrome-daughter-5120698

Nie jest to już tak piękne, nie jest to już tak heroiczne, jest to normalne, trudne, pełne zakrętów życie. Kolejna, według mnie 4 ostatnio, taka opowieść, zmienia widzenie świata idealnego, jaki byśmy chcieli widzieć, jaki sami kreujemy, gdy dzieci są małe i młode. Widzimy nasze dzieci uparte, trudne w zachowaniu, nie mogące podjąć zabawy i edukacji. Jest to szokujące, ale nie warto się oszukiwać, że zawsze jest dobrze i pięknie. Jednak to co cieszy w tych wszystkich wspomnieniach, to dominujący fakt, że jeżeli dziecko ma pasje i je rozwija, potrafi osiągnąć niezwykłe sukcesy. Bądźmy na to otwarci.