Jarek i Michał, fajna historia.

Dziękuję Madzi za tą historię. To jest fajna historia i oby takich było więcej. Jak z pewnością pamiętacie, jest to tekst, który będzie reprezentować Polskę w Europie w tym roku podczas WDSD 2016, a o który wielu z Was się dopytywało.

http://www.zespoldowna.info/swiatowy-dzien-zespolu-downa-2016-projekt.html

 

Dzisiaj mają po 12 lat i chociaż ich drogi rozeszły się dwa lata temu, nadal bardzo lubią spędzać ze sobą czas. Poznali się w I klasie szkoły podstawowej z oddziałami integracyjnymi. Przez trzy lata byli nierozłączni. Wspólnie bawili się, rozrabiali na przerwach i pomagali sobie wzajemnie na lekcjach . Michał realizuje podstawę programową i ze względu na wadę wzroku zajmował miejsce w pierwszej ławce. Jarek ,mając orzeczenie o kształceniu specjalnym, siedział w ostatniej ławce z grupą dzieci „integracyjnych” oraz nauczycielem wspomagającym. Kiedy tylko mieli okazję usiąść razem w tej samej ławce , cieszyli się i bardzo chętnie z tego korzystali . Na przerwach grali w piłkę na boisku szkolnym , bawili się w berka lub chowanego z innymi dziećmi. Gdy któryś z nich znalazł się w niebezpieczeństwie drugi stawał w jego obronie.

Nadszedł czas rozstania. Jarek zmienił szkołę , a Michał klasę. Obaj zagubieni, w nowym środowisku poszukiwali bratniej duszy. Po pół roku każdy miał już nowego kolegę, lecz jak to się mówi: „stara przyjaźń nie rdzewieje”. Odnowili kontakty, zapraszają się wzajemnie. Michał chętnie spędza czas z Jarkiem .Gdy w czerwcu 2015r. towarzyszył mu w zawodach jeździeckich Olimpiad Specjalnych, dodawał otuchy i trzymał kciuki za kumpla. Pomogło , Jarek zdobył dwa medale.

Uwielbiają sport , gry komputerowe i planszowe oraz taniec. Zapraszają się na urodziny, chodzą do kina, na zajęcia pozalekcyjne.

Stoję obok i obserwuję ich relacje od lat . Jestem zaskoczona jak dobrze rozumieją się bez słów , jak wspaniale uzupełniają. Jarek jest uparty i często chce postawić na swoim. Michał mu ustępuje, ale wie jak nie pozwolić sobą manipulować . Mam nadzieję, że ich więź braterska przetrwa, a przyjaźń chłopięca przerodzi się w dojrzałą męską . I chociaż każdy z nich podąża własną drogą, na co dzień przebywa w zupełnie innym środowisku szkolnym , to znajdują czas na wspólne spotkania, na śmiech , zabawy

i na… frytki z colą. Pozdrawiam Mama Jarka .

„Przy­jaciel to ktoś, kto da­je ci to­talną swo­bodę by­cia sobą”. Jim Morrison