Dzięki Małgosi jestem na bieżąco z dokumentami oświatowymi. Proponowane zmiany systemowe, czyli powrót do szkoły 8 letniej mogą być korzystne dla naszych dzieci,  jednakże najistotniejsze są szczegóły.

W 2015 roku najczęściej zadawane pytania przez Was dotyczyło rozwoju Janka, jako przykładowego schematu rozwojowego. Przypomnę: każde dziecko z ZD jest inne i reaguje na różne stymulacje. Zawsze trzeba znaleźć tą najlepszą, najbardziej dopasowaną mieszankę środków, by uzyskać optymalny rozwój…a teraz o Janku.

Z perspektywy Janka, największym “hamulcowym” jego rozwoju jest “słaby dostęp” do rówieśników. To oni go najbardziej napędzają, a w dzisiejszych czasach najlepiej byłoby, gdyby miał “wzór” do naśladowania. W 2015 roku Cyprian, Franek to były najczęściej pojawiające się słowa Janka!

Janek zaskoczył mnie w 2015 roku wieloma tematami. Gdzie upatruję największych szans dla niego: w jego muzyczności. W tym roku będziemy z pewnością przestawiać priorytety Jasiowe, spodziewam się, że “muzyczność” najlepiej “angielska” powinna być priorytetem, bo to lubi dziś najbardziej.

Gdy pierwszy raz z Richardem rozmawiałem o dojrzewaniu dzieci z ZD, usłyszałem od niego taką informację:”…generalnie jeżeli dziecko z ZD ma 3 lata to funkcjonuje na poziomie 2 lat. Gdy ma 5 lat to funkcjonuje na poziomie 2-3 lat, gdy ma 7 lat funkcjonuje na poziomie 4-5 lat, a potem to się dramatycznie indywidualizuje i […]

Zamykając 2015 rok postanowiłem podsumować wszystko, co w jakiś sposób zwróciło uwagę moją u mojego syna Janka. Zaczynam od tego co przestraszyło mnie najbardziej.

Angielski jest super prostym językiem do nauczenia, widzę to także po moim Jasiu. Z tej perspektywy poszukuję także inspiracji, jak można uczyć dzieci z ZD mówić, czytać także w poprzez język angielski.

Dziękuję Wam wszystkim za podpowiedzi, szczególnie wdzięczny jestem za tą: PLAN LEKCJI POWINIEN PRZEWIDYWAĆ STAŁĄ MOTYWACJĘ NASZYCH DZIECI!

Pisałem wielokrotnie o tym jak nasze dzieci mają problemy z “aklimatyzacją” w szkole. Ich deficyty społeczne, a raczej ukierunkowanie się na dorosłych jest tak specyficzne i trudne do zmiany, że z pewnością musi być zauważone.

Powtarzam się, ale chyba warto to robić. Dostałem takie pytanie:”Po co chwalisz Jaśka, za rzeczy które uzyskuje z dużą pomocą nauczycieli. Za chwilę i tak tych postępów nie będzie!”

Najbardziej ostatnio lubię słuchać o nowych wyzwaniach jakie Janek ma.

Dziś idę na spotkanie w sprawie naszych dzieci. Wczoraj do niego się przygotowywałem. Chciałem usłyszeć różne opinie. Oto one:

Jak mój syn z zespołem Downa ma się nauczyć dawania czegoś społeczeństwu, którego jest częścią? POWINIEN IŚĆ DO SZKOŁY!

3 miesiące to taki okres, gdzie można jednoznacznie odnieść się do tego jak dziecko radzi sobie w szkole. Mieliśmy okazję podsumować ten czas z nauczycielami Jasia i oto wnioski z tego płynące.

Jestem szalenie zadowolony ze spotkania z nauczycielami mojego Jasia. Jestem im wdzięczny, że umiały tak świetnie opowiedzieć o Jasiu o jego edukacji, włączeniu do klasy i jego staraniach. Podczas tego godzinnego spotkania nie usłyszałem niczego negatywnego. Niesamowicie się słuchało o jego silnych stronach, jak świetnie Jasiek daje rady na językach i w sytuacjach kontekstowych.

My już trochę wypadliśmy z tych tematów, stąd bardzo dziękuję za wsparcie w tym temacie. A o co chodzi?

Największym problemem przed jakim stoimy dziś to jak uczyć dzieci z ZD w klasach 4-6. W Portugalii, gdzie nie ma szkół specjalnych wytworzono system nad którym uważam i my powinniśmy się pochylić.

Zawsze byłem pod dużym wpływem twierdzenia, że dzieci z zespołem Downa w szkole bardzo szybko dowiadują się, że są słabsze. Zastanawiało mnie jak one rozumieją to. Z tej perspektywy obserwuję Jaśka i widzę, że wciąż nie widzi różnicy między nim a innymi dziećmi. Jest to efekt właśnie jego kolegów i koleżanek z klasy.

Październik przebiegał intensywnie pod względem zajęć.Dużo czasu zajęło dzieciom przygotowanie do pasowania na ucznia.Uczyły się wierszy i piosenek oraz tańczyły poloneza.
 

Na początku października mieliśmy spotkanie w sprawie IPETu!