“Mam dziecko niepełnosprawne. Nie jestem szczęśliwy. Dziecko mnie bije”

Dlaczego mam udawać, że jest dobrze, gdy mój syn mnie tłucze. Jest niepełnosprawnym autystą, ma 20 lat. Wciąż jest moim synem. Nie jestem szczęśliwy.

Ucieczka od prawdy, to najgorsze kłamstwo. Nie można mówić, że jest dobrze, gdy nie mamy dobrze, gdy nie mamy rozwiązania. Po pierwszym artykule dostałem pytanie: “Dlaczego Amerykanom jest lepiej niż nam?” Odpowiedź jest banalna: próbują się dzielić problemem. My idziemy często w zaparte i mówimy: JEST DOBRZE…ale nie jest dobrze. Czego nam zatem brakuje? Partnera do rozmowy o problemie? Odwagi…czy też z góry boimy się, ze nasz problem jest nie do rozwiązania w naszej rzeczywistości…a może sobie tak mówimy, bo nie szukaliśmy rozwiązania.