Jak osoba z zespołem Downa wyobraża sobie przedmioty w przestrzeni.

Jest to nietypowy raport. Nie zajmuje się on kwestią biomedyczną, ale stara się odwzorować bardzo trudną do tych celów, wyobraźnię wizualno-przestrzenną i jej strukturyzowanie w mózgu. Jest to trudne, ale bardzo prawdziwe i wyjaśniające wiele nietypowych problemów.

Zaczynamy jednak od definicji, która w tym raporcie pojawia się niemalże stale: MENTAL ROTATION.

Z perspektywy definicji, jest to zdolność wizualna, pozwalająca w umyśle przesuwać (rotować) dwu- i wielowymiarowe przedmioty, które widzimy w określonym formacie, pozycji, a nasz umysł pozwala nam na jego obracanie w dowolne sposoby i odwzorowuje jego kształt, wymiary. Ta zdolność jest potrzebna np. do układania kostki Rubika, czy Tetrisa, gdzie obracając w naszym umyśle określone kształty potrafimy je z góry dopasować.

Zdolność ta jest związana ściśle z prawą półkulą mózgu.

“Cooper i Shepard (1973) prowadzili eksperymenty z rotacją obiektów w umyśle (mental rotation), podobną stosuje się np. w grze Tetris. By dopasować trójwymiarowe struktury do siebie trzeba je ustawić w tej samej pozycji w swojej wyobraźni.
Obserwacja 1: Czas obrotu takiej mentalnej rotacji jest proporcjonalny do kąta, o jaki różni się położenie obu obiektów. Wniosek: mózg musi dokonać transformacji położenia, a takie obliczenia są dłuższe jeśli kąty są mocno różne, a więc wymagana jest większa rotacja.
Obserwacja 2: Są duże indywidualne różnice. Aktywność mózgu graczy dobrych w Tetrisa, których można uznać za ekspertów od mentalnej rotacji, jest o wiele niższa niż u początkujących. Wniosek: wyuczone funkcje aktywizują tylko specyficzne podsieci, hamując niepotrzebne aktywacje.
Obserwacja 3: Poziom świadomego działania u ekspertów jest znacznie niższy niż u początkujących. Wniosek: im bardziej automatyczne działanie tym mniejsze zaangażowanie świadomych procesów.”

https://www.fizyka.umk.pl/~duch/Wyklady/Kog1/B11-swiadomosc.htm 

Wracamy po tym wstępie do naszego raportu:https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/29080484/

This study investigates: i) mental rotation ability in individuals with DS; and ii) its relation to cognitive abilities and to everyday spatial activities. Forty-eight individuals with DS and 48 typically-developing (TD) children, matched on measures of vocabulary and fluid intelligence, were compared on their performance in a rotation task that involved detecting which of two figures would fit into a hole if rotated (five angles of rotation were considered: 0°, 45°, 90°, 135°, 180°)

Celem tego raportu jest:

-ocena zdolności osób z ZD w zakresie rotacji obiektów w umyśle

-powiązanie tego aspektu ze zdolnościami kognitywnymi  i codziennymi aktywnościami w przestrzeni

Miarą była komunikacja w zakresie określenia wymiarów, podczas dopasowywania figur do pustej przestrzeni, gdy one rotowały na poziomie 0°, 45°, 90°, 135°, 180°.

Results showed that: (i) individuals with DS were less accurate in mental rotation than TD children, with larger differences between the groups for smaller angles of rotation; individuals with DS could not mentally rotate through 180°, while TD children could; (ii) mental rotation ability was related to fluid intelligence and to spatial activities (though other cognitive abilities are also involved in the latter) to a similar degree in the DS group and the matched TD children. These results are discussed with regard to the atypical development domain and spatial cognition models.

Wnioski z badania:

1.Osoby z ZD są mnie precyzyjne w rotacji obiektów w umyśle, w szczególności na poziomie małych kątów.

2.Osoby z ZD nie były w stanie dokonać w umyśle rotacji figury na poziomie 180°.

3.Zdolność do rotacji obiektów w umyśle wynikała z innych zdolności chociażby tej określanej jako fluid intelligence (inteligencja płynna) czyli zdolności do rozumowania, uzasadniania i rozwiązywania nowych problemów, które nie są związane z wcześniejszym doświadczeniem, bez względu czy osoba ma ZD czy też go nie ma.

https://blogi.bossa.pl/2012/07/13/pamiec-robocza-i-plynna-inteligencja/

https://en.wikipedia.org/wiki/Fluid_and_crystallized_intelligence

MOJA OPINIA:

Jest to kolejne, co raz bardziej szczegółowe badanie, które pokazuje złe rozumienie przestrzeni przez osoby z ZD, co nie pozwala im na taką sprawność w poruszaniu się, widzeniu problemów, przeszkód przestrzennych jak grupie rówieśniczej bez ZD. Jest to na pewno także efekt, tak dużych dysproporcji między dziećmi z ZD, w kontekście chodzenia czy jeżdżenia na rowerze. Brak pewności co do tego, co się widzi i jak się widzi, jak sobie wyobraża się przestrzeń powoduje zmienną bardzo w zależności co do jednostki opanowanie tych czynności.