Strach.

Kiedyś od kolegi mojego syna usłyszałem to zdanie: “Prawdziwego skoczka spadochronowego poznasz po tym, że boi się skoczyć.” Po tych 26 i 15 latach życia z moimi synami, mój strach wciąż trwa i to w każdej sytuacji. Kiedyś odrzucałem to, kiedyś kalkulowałem co zrobić, by się nie bać. Dzisiaj im więcej wiem, tym bardziej się boję. Nie jest to istotne czy jestem na 2 400 m  czy też na 10 m nad poziomem morza z nimi. Strach mi towarzyszy…i tylko to zdanie mi pomaga: “Rodzic dziecka niepełnosprawnego, to taki który boi się wstać by zacząć kolejny dzień ze swoim dzieckiem.” Po prostu życie.