Nowe regulacje prawne w obszarze kształcenia uczniów ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi cz.1

Na samym początku chcę podziękować za wsparcie jaki w tym temacie udzieliła mi p.Małgosia Sebastian. Bez jej wiedzy, wieloletniego doświadczenia nie umiałbym tego wszystkiego objąć

…a jest to cykl o przyszłości naszych przedszkoli i szkół. O możliwościach edukacyjnych jakie pojawią się przed naszymi dziećmi. Prezentuję tutaj dokumenty prawne, które są projektami aktów prawnych mających regulować ustrój oświaty przez najbliższe lata.

Nie bez kozery w tym tygodniu towarzyszyć też będą historie edukacyjne z różnych miejsc, które już są daleko przed nami W TYM TEMACIE.

Całość dotyczyć będzie tematyki przeze mnie już tutaj poruszanej chociażby w tym artykule:

http://www.zespoldowna.info/dzisiaj-juz-chyba-nikt-nie-pamieta-ale-reforma-edukacji-naszych-dzieci-trwa/

Cykl omawiający nowe regulacje prawne zaczynamy od:

ROZPORZĄDZENIA MINISTRA EDUKACJI W SPRAWIE ZASAD UDZIELANIA I ORGANIZACJI POMOCY PSYCHOLOGICZNO-PEDAGOGICZNEJ W PUBLICZNYCH PRZEDSZKOLACH, SZKOŁACH I PLACÓWKACH

OMÓWIENIE:

Czym jest ten akt prawny? Dla mnie jako rodzica to dokument w którym organ jakim jest MEN przyznaje: są dzieci w społeczeństwie, które wymagają innego podejścia oraz wsparcia w zakresie ich edukacji! Zatem należy określić w jakich warunkach i w jaki sposób należy te procesy wdrażać. W tym kontekście zaczyna MEN od organizacji pomocy takim dzieciom, które klasyfikowane są do otrzymania jej.

Już na samym początku tego aktu prawnego pojawia się zdanie, które wylicza podmioty uprawnione do wnioskowania o udzielenie pomocy dziecku. Następnie prezentuje się zróżnicowane formy pomocy w zależności od tego, gdzie ona ma być realizowana.

Kluczowym nowym elementem w tej części jest wskazanie, że do poszczególnych rodzajów zajęć wspomagających nie ma żadnego minimum. Pojawieni się chociażby 1 dziecka daje możliwość objęcia go formą pomocy jeżeli będzie taka potrzeba. Jest to zdecydowanie korzystna zmiana! Takich możliwości do tej pory nie było, gdyż były limitowane liczbą minimalną.

Gdy projektodawca ustalił podmiot tej regulacji, koniecznym stało się sprecyzowanie czym są zajęcia dydaktyczno-wyrównawcze, a czym zajęcia specjalistyczne. Staje się to konieczne z punktu widzenia wyrównywania braków programowych (należy to do tej pierwszej grupy) i odróżnienie ich od zajęć specjalistycznych które obejmują specjalną pomoc związaną z daną niepełnosprawnością.

Definicje te służą także w określeniu i przyporządkowaniu czasu na te grupy zajęć, i tak przy zajęciach wyrównawczych przewiduje się 45 minutowe zajęcia, a przy specjalistycznych 60 minutowe.

Jest to szczególnie istotne ze względu na fakt, iż obserwacje ucznia zaczynają się już na poziomie przedszkolnym z analizą gotowości do zajęć szkolnych i następnie w klasach I-III szkoły podstawowej. W trakcie tych lat obserwacja ma służyć rozpoznaniu specyficznych potrzeb edukacyjnych, które mogą być realizowane właśnie przy pomocy przydzielonych godzin wyrównawczych, czy też specjalnych przydzielonych uczniowi przez dyrektora przedszkola, czy też szkoły.

Na kolejnym etapie działań tworzy się kolektywny organ w postaci zespołu, którego celem jest planowanie i koordynowanie pomocy pedagogicznopsychologicznej na terenie placówki.

Zespół jest nowym instrumentem w ramach tych rozwiązań. Jego zadaniem wobec ucznia z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego i innych wymienionych w dokumencie, jest stworzenie programu edukacyjno-terapeutycznego pomagającego uczniowi. Spotyka się on jak to podkreślono intencjonalnie w celu ciągłego analizowania postępu edukacyjnego dziecka dzięki zastosowanej pomocy. Istotną zmianą w tego typu projektowanych organach jest pojawienie się możliwości uczestnictwa przedstawicieli PORADNI PEDAGOGICZNO-PSYCHOLOGICZNYCH oraz na wniosek rodzica INNYCH SPECJALISTÓW  przez niego wskazanych.

Praca zespołu nad dzieckiem jest dokumentowana na KARCIE INDYWIDUALNYCH POTRZEB UCZNIA i jest konsekwencją wcześniejszych trybów działania tj.: wydawanych orzeczeń z poradni psychologiczno-pedagogicznych. Jednakże w przypadku dzieci z orzeczeniami o potrzebie kształcenia specjalnego  nie musi być zakładana, gdyż te wszystkie informacje w tym przypadku powinny być umieszczane w INDYWIDUALNYCH PROGRAMACH EDUKACYJNO-TERAPEUTYCZNYCH opracowywanych każdorazowo dla uczniów niepełnosprawnych.

OPINIA RODZICA:

Rozwiązania ujęte w tej regulacji załatwiają wiele istotnych spraw. Budują wieloletnią praktykę wspierania dziecka i analizowania wykorzystywanych instrumentów. Pozwalają na wszechstronne obserwacje dokonywane niezależnie przez wiele osób, w tym specjalistów niezależnych od środowiska w którym znajdują się dzieci. Dają możliwość realizowania programów wsparcia “programowego” oraz korygującego niepełnosprawności.

Moje wątpliwości budzi jednak fakt, że nauczyciele po raz kolejny zostają oderwani od pracy dydaktycznej a skierowani do pracy terapeutycznej. Z drugiej strony osoby występujące w systemie w postaci PORADNI PEDAGOGICZNO-PSYCHOLOGICZNYCH nie są ZOBOWIĄZANE do ich “niejako obligatoryjnych” stałych obserwacji wynikających z funkcji ich instytucji. Moje obawy idą w kierunku tego, że nauczyciel dostanie kolejną porcję “biurokracji” do przygotowania i to spowoduje, że będzie go jeszcze mniej w szkole. Z drugiej strony specjalistów w zakresie psychologii i pedagogiki będzie wciąż za mało, co spowoduje że system nie będzie działał efektywnie dla dziecka, choć widoczne będą zmiany i to pozytywne w zakresie dokumentacji.

ROZPORZĄDZENIE znajdziecie tutaj: http://www.reformaprogramowa.men.gov.pl/akty-prawne/154-projekty-rozporzadzen-dotyczace-specjalnych-potrzeb-edukacyjnych