GnRH lek na zespół Downa.
wrzesień 5, 2022 by Jarek
Kategoria: Wiedza o Zespole Downa
Gonadoliberyna, czyli GnRH jest hormonem uwalniającym gonadotropiny. Ich niedobór prowadzi do niepłodności. Zgodnie z obecną wiedzą, chłopcy z zespołem Downa są niepłodni z różnych przyczyn…ale to zainteresowało naukowców o tyle, że zrobili badania kliniczne w tym zakresie.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Gonadoliberyna
Dwa instytuty naukowe z Francji stwierdziły w swoich badaniach, że osoby z ZD mają problem z obecnością tego hormonu i ten stan pogłębia się negatywnie wraz z wiekiem. Z tej perspektywy zespół Downa staje się problemem hormonalnym implikującym płodność…ale też powodującym deficyty na wielu poziomach.
https://www.science.org/doi/10.1126/science.abq4515
Co osiągnęli?
1.Podawano hormon GnRH osobom z ZD w okresie 6 mcy.
2.Wyniki były zaskakujące na tyle, że walidowano to także na modelu mysim.
3.Hormon GnRH doprowadził do zmian w mózgu poprawiając funkcjonalne połączenia międzykomórkowe.
Co ciekawe, nie tego oczekiwano w trakcie projektu.
“Przed rozpoczęciem badań naukowcy byli zaintrygowani faktem, że dzieci z zespołem Downa mają zdolności węchowe i intelektualne na równi z ich rówieśnikami aż do okresu dojrzewania, kiedy te zaczynają wyraźnie być “tracone”. Wiedzieli również, że chromosom dotknięty zespołem Downa, chromosom 21, zawierał geny, które miały wpływ na neurony GnRH i aktywność hormonu po urodzeniu. Mając to na uwadze, laboratorium Prevota postanowiło sprawdzić, czy istnieje jakikolwiek związek między poziomem GnRH a spadkiem funkcji poznawczych. Przeprowadzili serię testów poznawczych na przedpokwitaniowych i młodych dorosłych myszach z anomalią genetyczną, która jest analogiczna do tej występującej u ludzi z zespołem Downa. Odkryli, że myszy miały nie tylko podobne deficyty węchowe jak ich ludzkie odpowiedniki, ale również odzwierciedlała je trajektoria zdolności pamięciowych myszy. Do czasu dojrzewania myszy potrafiły stwierdzić, czy napotkały znajomy, czy nieznany obiekt, ale nie potrafiły, zanim osiągnęły wczesną dorosłość”.
Po wykluczeniu stanów zapalnych, obecności amyloidu beta i jego wpływu na GnRH jako czynniki determinujący rozwój, naukowcy zwrócili uwagę na komórki znajdujące się w mózgu. Zatem w pierwszej fazie obserwowano myszy.
Wnioski z pierwszego etapu:
1.Neurony GnRH były obecne nie tylko w pobliżu podwzgórza, ale także, dokonywały projekcji do części mózgu, które kontrolują procesy społeczne i poznawcze.
2.Odkryli, że projekcje były takie same w obu grupach mysz po urodzeniu, ale po okresie dojrzewania zaczęły się zmniejszać w grupie eksperymentalnej. Do czasu, gdy były dorosłe, eksperymentalne myszy straciły te projekcje.
Dało to asumpt do drugiej fazy projektu: jak geny wpływają na poziom GnRH. GnRH jest regulowane bezpośrednio przez mikroRNA, które znajdują się na 21 chromosomie u ludzi ale też odpowiednio u myszy.”Odkryli, że “przełącznik-mechanizm zmian” w grupie eksperymentalnej został zmieniony już w dzieciństwie. Ta zmiana doprowadziła do nieprawidłowej ekspresji genów zaangażowanych w mielinizację i transmisję synaptyczną daleko poza podwzgórzem, ze szczególnym wpływem na hipokamp.”
Tym przełącznikiem okazało się mRNA-200b. “Nadekspresja miR-200b w podgrupie samców myszy przywróciła ich zdolność zarówno do rozróżniania zapachów, jak i rozpoznawania nowych obiektów. Zwiększyła również liczbę neuronów wyrażających gen GnRH oraz poprawiła ekspresję genów i transmisję synaptyczną w hipokampie.”
Po tej informacji naukowcy przeszli do trzeciego etapu badań. Chcieli ustalić czy rozregulowanie przełącznika genetycznego dla GnRH może wyjaśniać stopniowe deficyty poznawcze. W efekcie celem stało się przywrócenie GnRH w podwzgórzu. Tak się składa, że hormon GnRh jest stosowany w wadach genetycznych (zespół Kallmanna). Tam hormon GnRH jest wstrzykiwany w taki sposób, by imitował naturalny GnRH.
Naukowcy zatem wprowadzili procedury podawania hormonu GnRH, jakie są stosowane w tym zespole genetycznym. Efekty były jednoznaczne podczas 6 miesięcznej terapii: “GnRH przywrócił zdolności poznawcze zarówno samcom, jak i samicom myszy oraz zdolność węchu u samców.”
Kolejny etap był projektem z udziałem osób z ZD wieku 20-50 lat. Zostali wyposażeni w specjalne pompy imitujące naturalne wydzielanie hormonu GnRH. W efekcie uzyskali następujący wynik, o czym tak się pisze:
“Wyniki znacznie przeszły oczekiwania zespołu: pod koniec badania sześciu pacjentów wykazało poprawę funkcji poznawczych o około 20% do 30%. Byli w stanie lepiej zrozumieć instrukcje i mieli lepsze zdolności rozumowania, lepszą pamięć epizodyczną i większą uwagę, chociaż ich zdolności węchowe pozostały niezmienione.
Równie zaskakujący był stopień, w jakim zmieniła się łączność mózgowa badanych. Porównując skany MRI sprzed i po leczeniu, naukowcy odkryli znacznie zwiększoną sygnalizację między obszarami wzrokowymi i czuciowo-ruchowymi mózgu, a także obniżoną sygnalizację między hipokampem a ciałem migdałowatym – prawie do poziomu kontrolnego.”
Zatem będziemy mieli kolejny etap w Szwajcarii dla 60-70 osób z tego 30% mają być kobiety.