Rok temu Wojtek zadał mi takie pytanie. Sam chodzący po górach, właśnie został ojcem chłopaka z zespołem Downa. Powiedziałem mu, żeby poczekał, bo planowaliśmy w 2022 dotknąć “nieba”. Przychodzi czas na odpowiedź na pytanie, jakie Wojtek wtedy zadał.

Darek pytał się przed każdym wydarzeniem, gdy miał mówić o swoim filmie o nas: “Ile tych szczytów zdobyliście?”. Potem Ci którzy chodzą po górach zadawali to samo pytanie. W końcu usiadłem i zacząłem liczyć.

Po zaskakujących doświadczeniach z Muflonową Percią, postanowiliśmy wykorzystać zimę i trafić tam, gdzie jakoś do tej pory ciężko było trafić, bo było za blisko, bo nie prowadził żaden szlak…i nie wiedzieliśmy, że tam jest tak fajnie…a wciąż wydaje mi się, że Góry Suche przeszliśmy wzdłuż i wszerz.

Po przerwie miała wrócić do nas, na wędrówki, Asia. Jak w ubiegłym roku, zimą, miał też z nami wędrować Gutek z Tatą. Był problem, gdzie pójść. Nie było planu! Patrzyłem z Jankiem na mapę, we wszystkie strony Sudetów i nie mieliśmy, gdzie iść. Przepraszam, znalazło się coś w naszych Górach Suchych. Na ich samym początku […]

Javori hory, to po czesku Góry Suche. Grudzień to początek zimy. Góry Suche plus zima, to najlepsze co może się zdarzyć by wykończyć ojca, a dzieci będą rozluźnione. Zatem wziąłem to na swoje “bary” i pojechaliśmy na szlak, którym może raz szliśmy…ale w wariancie od Czech to nigdy. Miała być przygoda.

To jest niesamowite, gdy słyszy się: “przekonaliście nas że to jest możliwe!”…a potem się widzi maszerujących, całe Bonitum, pod górę z lampkami, by zdobyć Ślężę i to nocą!!!

Dzień krótki gdzie tutaj się wybrać? Takie dylematy mieliśmy po powrocie z Tatr. U nas “zima” bo aż –2C , zatem postanowiliśmy przywitać prawdziwą zimę w Masywie Śnieżnika, bo tam zawsze są miejsca, gdzie można coś “zgubić” i coś “znaleźć”.

“Pani Asiu, dlaczego o tym nie mówicie głośno! Być tak wysoko z dwójką takich chłopaków…musicie mówić, że oni mogą!”. Spotkanie z Panią Danusią i Panem Michałem pod Zawratem dało wiele emocji. Ich doświadczenie w zakresie funkcjonowania z osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, ale i doświadczenie górskie zrobiło swoje. Zostaliśmy wyściskani, pochwaleni za to, że chodzimy tam gdzie […]

To miała być rozgrzewka. Jak już wracaliśmy, to stwierdziliśmy, że mogła powalić niejednego, lekceważącego góry, przeceniającego siebie i swoje możliwości…ale widzieliśmy wspaniałe rodziny z maluchami, którzy byli świetnie ubrani na tak wyzywającą wyprawę na tym szlaku. To jest miejsce by się cieszy i się uczyć. Wspaniały!

Janek chciał do restauracji na obiad. Zgodziliśmy się, tylko do tej restauracji musiał dojść. Tak zdobyliśmy Wołową Górę, dominanta absolutnego nad Kowarami.

Podróż przez nieznane Karkonosze, tak bym mógł zatytułować tą wyprawę. Dla Janka być może stanie się jego ulubioną wyprawą, dla innych będzie niezwykłą, tajemniczą. Pomimo, że jestem stąd dla mnie była tym odkryciem jakiego się nie spodziewałem, choć z Jankiem po mapie “jeździliśmy” w tych miejscach już wielokrotnie. Znów się okazało, że to co na […]

Oj, jak ja nie znam mojego Syna. Oj, jak długo będę pamiętał: “Tato no chodź!”. Oj, jak ja żałuję, że nie rozmawiałem wcześniej z Panią Asią o Janku…jaki jest, jak ma cel. Dziecko miało być zmęczone po tej wyprawie. Padłem ja i jeszcze wstydu musiałem się najeść, a wszystko przez tych, którzy mówili, że Janek […]

Ileż można się rozchodzić po fajnych, ale jednak małych górkach. Pogoda miała być ciekawa więc w Karkonosze. Który szlak wybrać? No i okazało się, że niebieski nam został. Zawsze do niego podchodziliśmy z pesymizmem, bo tam asfalcik i zawsze jakieś auta nim jechały. Podjęliśmy wyzwanie…i zaczynamy od zagadki! Zgaduj zgadula jaka to góra?

Chłopcy dzień wcześniej byli z Turystycznym Bonitum na wyprawie, udanej, choć “mokrej”, do Schroniska Orle w Górach Izerskich u stóp Granicznika. Zatem nasza wyprawa musiała być inna niż zwykle. Zatem … znów Góry Opawskie.

Najdziksze miejsce w Tatrach… Najbardziej pusty szlak w Tatrach… Tutaj z naszej perspektywy będzie jedna odpowiedź: szlak na Pyszniańską Przełęcz, przez “puszczę” różnych drzew, bez turystów przez cały dzień….szok, że to możliwe jeszcze.

Rok temu zdobywaliśmy Szaloną Kazalnicę, ale od Płaczliwej Skały i Szerokiej Przełęczy. Tym razem postanowiliśmy przejść przez ostatni szlak Tatr Bielskich, na jakim nie byliśmy, czyli przez Dolinę Zadnich Koperszadów. Widzieliśmy ją wtedy z góry, a nie byliśmy. Jak jesień to jednak w Tatrach Bielskich!

Równo rok temu byliśmy w Tatrach Bielskich, byliśmy zachwyceni kolorami, pogodą i brakiem tłumów na szlakach. Nie mogło być inaczej tym razem. Zaproponowaliśmy miesiąc temu Ani przejście szlakiem z Tatranskiej Kotliny do Velke Biele pleso w tych wspaniałych Tatrach. Nie wypadało zatem byśmy sami nie przeszli tym szlakiem…nie żałowaliśmy!

Takich gór nie znacie. Ich dramat wycięcia setek tysięcy drzew, dał im kolory, ciszę, samotność i piękno jakich nie ma zbyt wiele. Są inne kompletnie i powiedzenie, że to Bieszczady, czy Karkonosze tej części Sudetów to za mało. One są niezwykłe…a zaczęło się jak zwykle. Inaczej niż planowaliśmy.

Asia miała to w głowie od dłuższego czasu: “Wejdźmy i zjedźmy kolejką”. Musiało się to zatem stać. Jedyny sposób by zjechać kolejką ze Śnieżki, to wejście na nią od czeskiej strony. Wybraliśmy zatem żółty szlak, który “trafiał” na nią bezpośrednio. Był także z pewnością głównym szlakiem dla Czechów na tą górę. Start:  Velka Upa – […]

Z pewnością te przejście mógłbym nazwać “kwintesencją Gór Opawskich”, albo “Jak Janek i Kamil wybierają to, co najlepsze w Górach Opawskich”, albo…”Nasze Góry Opawskie”. Każda nazwa byłaby adekwatna. Zawsze jest tak, że jak jest nam źle, a nie możemy jechać w Góry Suche, to jedziemy tam.