Chodzenie może być biomarkerem postępu neurodegeneracji.

Dla mnie poniższy artykuł jest wyjątkowy i  bardzo ciekawy. Każdy z nas analizuje i porównuje swoje dziecko do innych dzieci i to jest normalne, bez względu na wiek. Najczęściej obok mowy porównywana jest oczywiście sprawność fizyczna w tym zdolność do chodzenia.

Jak ważny jest to element w przekroju całego życia potwierdza ten artykuł opierający się na obserwacjach.

https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/B9780128047668000224?via%3Dihub

Mowa w nim tak:

“Wraz ze spadkiem zdolności poznawczych, zmniejsza się prędkość chodu, zwiększa się zmienność, a zdolność do wielozadaniowości podczas chodzenia jest osłabiona.”

Choć odnosi się to do choroby Alzheimera, jest według mnie w pełni transferowalne do ZD. W wieku powyżej 25 roku zdolność do aktywności fizycznej wśród osób z ZD wyraźnie maleje, spowalnia się. W wieku ponad 30 lat różnicowanie według tego markeru już jest bardzo zdecydowane. Z perspektywy tego raportu można stwierdzić, że im gorszy chód w ramach wielu poziomów analizy, tym szybszy postęp choroby Alzheimera oraz demencji.

Dla mnie jednoznacznie znów to wiąże się z funkcjonalnością mitochondriów, jak i metylacją, których spadek efektywności ściśle skorelowany jest z postępem choroby. Oznacza to, że poprawa fizyczności i aktywności osoby z ZD poprzez suplementację kierowaną na te dwa pola, plus wysiłek fizyczny może być mechanizmem terapeutycznym i to bardzo efektywnym.