“…kontrola nadaktywności kinazy DYRK1A w zespole Downa, powinna być przypominana czytelnikom, jako prawdziwy dowód koncepcji mówiącej o poprawie życia osób z ZD.”

Dawno nie czytałem tak ważnego podsumowania dotychczasowej wiedzy. Dawno też nie czytałem czegoś tak skomplikowanego. Nawet nie próbuję powiedzieć, że wszystko zrozumiałem. Wiem, że będę czytał ten artykuł wiele razy by go zrozumieć w całości. Dzisiaj dla Was w skrócie, od końca.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8624927/

Tytuł tego wpisu to cytat z tego artykułu. Kluczowy dla dzisiejszego wpisu. O ile jeszcze niedawno można było się spierać czy to działa, czy nie działa, dzisiaj można jedynie zaakceptować to, że w wyniku wielu różnych badań, w tym na ludziach i modelach zwierzęcych, wiemy że EGCG jest inhibitorem genu DYRK1A. Hamowanie jego aktywności przez cały okres życia osoby z ZD, poprawia jakość jego życia, funkcje poznawcze. To jest najbardziej istotna konkluzja tego artykułu.

…ale nie jedyna. Autorzy podkreślają także, że ZD składa się z wielu mechanizmów istotnie zmodyfikowanych tytułem występowania potrojonych genów. Oznacza to, że sam inhibitowany DYRK1A to za mało, by kompletnie zmienić życie osób z ZD. Wymienia się tutaj głównie geny KCNJ6, czy APP związany z choroba Alzheimera i nadmiarem blaszek amyloidowych w połączeniu z proteinami tau. Ja dodam od siebie, że stale powinniśmy pamiętać o genach RCAN1, DSCAM1, CBS czy mikro RNA. To w połączeniu z destabilizacją całego genomu, daje określony spersonalizowany profil ZD u danej osoby.

Choć w artykule prowadzi się analizę szczegółową powiązań DYRK1A z całą kaskadą różnych problemów, to pozwólcie, że będę do tego wracał w następnych wpisach. Dzisiaj wciąż to jest za trudne całościowo, więc pokażę diagram z tego artykułu by zaprezentować jak wiedza się rozwinęła i jak adresuje powiązania między DYRK1A a poszczególnymi mechanizmami.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8624927/figure/genes-12-01833-f001/?report=objectonly

Na koniec wspomnę także o innej trudnej kwestii, jednym z inhibitorów mocno dyskusyjnym. Mowa o harminie. Gdy w 2016 roku pojawiła się i jedna z mam w USA, promowała jej użycie, byłem mocno sceptyczny co do możliwości jej wykorzystania.

https://www.zespoldowna.info/harmina-niby-jest-przelom-ale-go-nie-ma-co-o-tym-sadzic.html

https://www.zespoldowna.info/harmina-pisze-sie-ze-to-moze-byc-przelom-w-leczeniu-zespolu-downa-i-choroby-alzheimera.html

W tym raporcie pojawia się jednoznaczna informacja, że nie powinien być, tytułem skutków ubocznych, stosowany w badaniach ani zwierzęcych, ani ludzkich, gdyż wiemy jak jest szkodliwy i uzależniający. Cieszy mnie to jednoznaczne zdanie i mam nadzieję, że przerwie ten temat jednoznacznie.

Podsumowując, mnie cieszy tak duży postęp w badaniach, tak duża i rozległa wiedza. 15 lat temu wiedzieliśmy, że być może EGCG będzie mogło się nadawać do hamowania DYRK1A. Dzisiaj już wiemy, że należy stosować go stosować przez przekrój całego życia osoby z ZD i jest to już wiedza zbadana, niepodważalna.