Mieliśmy jedną historię podczas naszych wędrówek, że od rana nic nam nie wychodziło.

Gdy ktoś mnie pyta jak daleko może zajść, ile może osiągnąć osoba z zespołem Downa, zawsze wskazuję, że to kwestia ograniczeń nie jej samej, a środowiska w którym funkcjonuje. Tak samo jest z Jasiem w górach. Nie jest problemem jak daleko może dojść, tylko jak trudno i dynamicznie będzie w czasie wędrówki, i na co […]

Vogel, to szczyt który ma 1 922 m npm. W czasie naszych wakacji, okazało się, że był najwyższym szczytem na jaki wszedł Jaś.

Cieszę się, że podobają się Jaśkowe góry…a to jeszcze nie wszystko, co Janek w tym roku osiągnął Zachęcam Was do tego by właśnie z chodzenia po górach, zrobić sport dla naszych dzieci, właśnie teraz gdy kończy się sezon letni, by powoli się przygotowywać do kolejnego sezonu.

Nigdy nie zaczynajmy od długich, trudnych tras. One mogą zniechęcić dziecko do chodzenia w kolejnych dniach, albo razach Jak to robić? Oto moja sugestia.

Pytacie jak to zrobiliśmy, że Jaś chce chodzić po górach ma tyle energii i kondycji. Za tą ostatnią kwestią stoją suplementy i to że mamy takie wycieczki stale Co do pierwszego problemu postaram się Was naprowadzić na pewne rozwiązania prezentując naszą wycieczkę w góry z wakacji.

Wróciliśmy z wakacji i chcieliśmy jeszcze wykorzystać pogodę i wejść na jeden z fajnych szczytów. Naszym celem był Skalny Stół.

Czas naszych wędrówek po małych górkach już się skończył. Postanowiliśmy tym razem przejść się po szlakach Sudetów, które nie są popularne, na których trudno znaleźć jakiegokolwiek turystę. Naszym celem był Niedamirów koło Lubawki.

Najbliższym od nas zamkiem jest zamek w Zagórzu Śląskim na fajnym, choć brudnym jeziorem Lubachowskim. Postanowiliśmy skonfrontować tam tezę, czy dzieci wolą historię czy przyrodę.

Ja mógłbym przenieść się w góry i tam …zwiedzać każdy ich kawałek. Dla mnie to frajda, odpoczynek i dużo luzu. W sobotę wybraliśmy przyrodniczo ciekawy szlak: KOLOROWE JEZIORKA.

Żona stwierdziła, ze tym razem to było zbyt dużo…choć to tylko 8 km…choć to tylko małe górki…ale była przewrotka i zbyt duże tempo. Ale od początku.

Tym razem wybraliśmy się w nasze górki z kolegami Jasia i ich wspaniałą mamą.

…po pierwsze oddaję czas mojej rodzinie. Po drugie fascynuje mnie jak możemy razem chodzić po górkach. Jest to dla mnie najlepszy odpoczynek.

Rozpoczęliśmy przygotowania do naszych letnio/jesiennych wypraw w góry. Na pierwszy trening wybraliśmy trasę przez lasy Wzgórz Strzelińskich, jak pokazuje to fajna strona www.mapa-turystyczna.pl zrobiliśmy trochę ponad 10 km fajnego spaceru.

Tym razem “zaatakowaliśmy” Teplickie Skały. Obejście trasy było super przeżyciem, szczególnie w ten upał. Jasiek znów “gwizdał” na wszelkie ograniczenia i wszelkie stygmaty, że się nie da…to raczej rodzice twierdzą że się nie da

Janem się obudził i zakomenderował: “Jaro jedziemy w góry”. Diabełek nie wziął pod uwagę, że była to 5.20…ale postanowiliśmy prawie w południe, że jedziemy w góry.

Wchodzimy na skały próbując skopiować Hanię, która śmiga po ściance jak kozica. Robi na mnie to wrażenie. Na Jaśku też.

Najlepiej ocenia się rozwój dziecka, gdy obserwuje się jego aktywność i kondycję tam gdzie jest fajnie i interesująco dla niego. U nas mamy już wiosnę, więc poszliśmy w góry i oto efekty.

Gdy Jasia jeszcze nie było w każdy 1 stycznia jeździłem z moimi chłopakami na Radunię jeździć na sankach. To była frajda NOWEGO LEPSZEGO ROKU. Głęboki las, stok o dużym nachyleniu…pustka, śnieg i my.

Ten weekend był kwintesencją gór …jesiennych. Złoto buków było tak malownicze, że nie znajduję słów by go opisać.