Zaburzenia mitochondriów w zespole Downa cz.8 stres tlenowy (oksydacyjny}

Bez względu o czym mówimy w kontekście mitochondriów na koniec dnia najbardziej dramatycznie szkodliwym procesem, jaki inhibituje ich aktywność to duża ilość wolnych rodników (ROS). Są one następnie degradowane będąc przez potrojony SOD1, ale i bardzo często nadmiernie aktywne SOD2, SOD3 (polimorfizmy). Nie można pominąć też w tym kontekście potrojonego APP przy bardzo słabej efektywności genu NRF2. To wszystko jest istotną deregulacją, kreującą stres tlenowy. To tak w skrócie.

http://www.zespoldowna.info/zaburzenia-mitochondriow-w-zespole-downa-cz-4-wyjasnienia-genow-zd.html

http://www.zespoldowna.info/zaburzenia-mitochondriow-w-zespole-downa-cz-7-fosforylacja-oksydacyjna-synteza-atp-beta-oksydacja.html

http://www.zespoldowna.info/dlaczego-w-zespole-downa-jest-za-malo-glutationu.html

http://www.zespoldowna.info/pqq-czym-jest-cz-3-o-mitochondriach-i-nie-tylko.html

http://www.zespoldowna.info/potwierdzenie-koncepcji-akumulacja-miedzi-tytulem-nadmiernego-stresu-oksydacyjnego-i-potrojenia-genu-sod1-prowadzi-do-niestabilnosci-zachowan-w-zespole-downa.html

http://www.zespoldowna.info/czy-w-zd-mozna-podawac-nacczyli-wracamy-do-problemow-z-genem-cbs-sod1-sod2-sod3.html

http://www.zespoldowna.info/sod1-a-dha-i-egcg.html

http://www.zespoldowna.info/sod1-i-antyutleniacze-w-zespole-downa.html

http://www.zespoldowna.info/egcg-2018-czy-istnieje-interakcja-miedzy-egcg-z-genem-sod1-tak-jak-to-ma-miejsce-z-genem-dhfr.html

http://www.zespoldowna.info/stres-tlenowy-w-zespole-downa-i-jego-leczeniei-nie-ma-watpliwosci-ze-jest-to-konieczne.html

http://www.zespoldowna.info/warsztaty-z-paneli-cz-5-o-stresie-tlenowym.html

http://www.zespoldowna.info/deficyty-jodu-moga-aktywizowac-ekspresje-genow-zwiazanych-z-nadmiernym-stresem-oksydacyjnym.html

Na temat stresu tlenowego w ZD już wszystko napisałem i powyżej linki, które warto przeczytać w tej mierze. Jednak tytułem podsumowania jeszcze raz clue całej wiedzy zaczerpniętej z artykułu na jaki najczęściej się w tym cyklu powoływałem:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6016872/

W kontekście SOD1

“Nierównowaga redoks w ZD od dawna przypisywana jest nadekspresji Cu, dysmutazy ponadtlenkowej Zn SOD1, która była badana w wielu badaniach in vitro, ex vivo i na zwierzętach (Brooksbank i Balazs 1984; Epstein i wsp. 1987). Poziomy SOD1 w komórkach od pacjentów z DS są około 50% wyższe niż normalnie (Groner i wsp. 1994). SOD1, główny SOD w komórkach ssaków, katalizuje dysocjację rodników ponadtlenkowych do H2O2 i O2 i jest ważnym systemem obrony przeciwutleniającej (Fridovich 1995).”

W kontekście APP:

“Kolejny gen zmapowany na chromosomie 21 będący w stałej nadekspresji w ZD to APP prekursor amyloidu β, przyczyniający się do stresu oksydacyjnego. Nadekspresja APP indukuje mitochondrialny stres oksydacyjny i aktywuje wewnętrzną kaskadę apoptotyczną (Bartley i in. 2012). Ponadto fragmenty β-amyloidu, szczególnie Aβ42, wywierają bezpośrednie działanie toksyczne w obrębie komórek, w tym rozregulowanie Ca2 +, dysfunkcję mitochondriów i indukcję stresu oksydacyjnego (Chen i Yan 2007; Chen i Yan 2010; Demuro i in. 2010). Ostatnie badania wykazały, że białko APP stopniowo gromadzi się w matrycy mitochondrialnej, co prowadzi do wzrostu wolnych rodników i upośledzenia metabolizmu mitochondriów (Manczak i in. 2010). Ponadto wykazano, że APP ulega translokacji do mitochondriów, gdy ulega nadekspresji w ludzkiej komórkowej neuronalnej linii komórkowej (Anandatheerthavarada i in. 2003)”

Podsumowując ten element. Stres oksydacyjny jest typologią ZD i jego cechą, która jest dziś układem modelowym dla wielu innych problemów. Regulacja stresu oksydacyjnego dąży do zwiększenia efektywności metylacji tak by wyprodukować jak najwięcej glutationu a z drugiej strony dążymy do zwiększonej aktywności NRF2 wspieranej różnego rodzaju antyutleniaczami.

http://www.zespoldowna.info/nrf2-gen-z-waszych-paneli-i-choroby-alzheimera.html

http://www.zespoldowna.info/nrf2-gen-w-zespole-downa.html

“Tak ostatnio pisałem o tym genie: “NFR2 gen ma dodatkowe nazwy i głównie znany jest pod kodem NFE2L2. Jest proteiną regulującą ekspresję protein antyutleniajacych chroniących przed stresem tlenowym i wolnymi rodnikami w kontekście wysokich stanów zapalnych i uszkodzeń ciała. Stąd zawsze jego działanie prezentuje się w połączeniu z innymi proteinami antyutleniajacymi jak KEAP1 czy Cullin 3 ale i NADPH, GSH, GST,UGT.”

Tego typu działania mogą jednak dać efekt odwrotny, czyli prooksydacyjny o ile nie są zrównoważone i wyważone. Oznacza to, że należy wspomagać się różnorodnymi antyutleniaczami, ale nie w dużych dawkach.

Mamy także w przypadku różnych suplementów działanie wspierające SOD1. Jednak utrzymywanie określonych dawek, protokołów ogranicza ryzyko niepożądanych aktywności do minimum. O tym jednak trzeba czytać i się nauczyć.